W świecie kobiet

W Lubomierzu, niewielkim miasteczku w województwie dolnośląskim, dochodzi do zbrodni. Na ławce przed ratuszem znalezione zostają zwłoki kobiety, znanej w mieście zamożnej działaczki społecznej. Ofiara na jednej dłoni ma namalowaną niezapominajkę, w drugiej zaś trzyma klasowe zdjęcie maturalne sprzed kilkunastu lat. Najbardziej nienaturalne okazuje się jednak jej blade ciało, całkowicie pozbawione krwi. Ktoś ją upuścił. Śledztwo trafia w ręce podkomisarz Agnieszki Birkut. W tak małym miasteczku mieszkańcy wiedzą o sobie naprawdę wiele, znają nawet najbardziej intymne i skrywane przed światłem dziennym elementy życia sąsiada zza ściany. Szybko na jaw zaczynają więc wychodzić tajemnice i sprawy z przeszłości. W trakcie śledztwa okazuje się, że ofiara nie była lubiana, jej pomoc względem niektórych mieszkańców była interesowna, a ona sama miała wiele na sumieniu. Sprawa zamyka się w kręgu znających się z czasów licealnych kobiet. A wkrótce w podobny sposób zaczynają ginąć kolejne…

„Echo milczenia” to kryminalny debiut Kasi Magiery, związanej na co dzień z kinem. Autorka skończyła studia filmoznawcze, jest krytykiem filmowym. Jej zawód i pasja  przeniknęły na płaszczyznę literatury i są widoczne w historii opowiedzianej w „Echu milczenia”.

Kasia Magiera stworzyła kobiecy kryminał. Wszystkie kluczowe postaci – zarówno ofiary, jak i policjantki, prokurator czy lekarz sądowy – to przedstawicielki płci pięknej. Ponadto nie sposób nie dostrzec licznych nawiązań, chociażby w nazwiskach bohaterek, do innych tekstów kultury. Głównie do wspomnianego już wcześniej filmu, a więc obszaru doskonale znanego autorce. 

Choć akcja „Echa milczenia” rozgrywa się współcześnie, aktualne wydarzenia mieszają się z przeszłością. Nad zbrodniami dokonywanymi dziś wisi duch roku 2000, kiedy bohaterki zdawały maturę. 

Autorka odnalazła swój sposób na opowiadanie historii. Książkę czyta się łatwo i z zaciekawieniem. Fabuła jest nieźle skonstruowana, zagadka kryminalna dość intrygująca. Spodobał mi się także oryginalny pomysł z powierzeniem niemal wszystkich ról kobietom. Co jednak nie do końca oznacza, że „Echo milczenia” to twór idealny. Myślę, że akcenty z odkrywaniem poszczególnych kart powinny został nieco inaczej rozłożone. Początek opowieści rzuca wiele światła na główną oś intrygi kryminalnej. Właściwie od pierwszych stron możemy domyślać się motywów działania bohaterów. Finał historii został skonstruowany z pomysłem, choć myślę, że dla wprawionych kryminałolubów ne będzie zaskoczeniem. Odniosłam jednak wrażenie, iż przy konstrukcji rozwiązania tej zagadki autorce przyświecała pewna myśl i to ją przede wszystkim chciała przekazać czytelnikowi. Mianowicie: niestety nie zawsze sprawiedliwość odnosi zwycięstwo. 

Z tajemnicami i ze zbrodniami jest jak z dominem- rusz jeden element, a reszta leci już automatycznie. 

Jeśli chodzi o elementy książki, to może nie wszystkie pasują do siebie idealnie, może odnajdą się pomiędzy nimi drobne szczeliny. Ale jedno jest pewne. „Echo milczenia” to kryminał, który czyta się dobrze i który pozostawia czytelnika nie tylko z poczuciem mile spędzonego czasu nad lekturą, lecz także z pytaniami. Czy prawość zawsze zwycięża? Czy każdy zły postępek prędzej czy później zostanie ukarany? I czy nasze winy ulegają przedawnieniu? 

 

Udostępnij