Ile potrzeba, by zniszczyć ludzkie życie? 

Czego potrzeba, by zrobić dobry thriller? Z jednej strony przepis wydaje się prosty: wystarczy zbrodnia, jakiś złamany przez życie bohater, zagadka rozwijana konsekwentnie przez całą fabułę i wreszcie wielkie rozstrzygnięcie, kiedy ten dobry i ten zły stają oko w oko. Z drugiej jednak, kiedy patrzę na współczesne powieści tego gatunku, widzę, że powielanie owego schematu kończy się najczęściej jakościową porażką, nawet jeśli książka zyskuje popularność. „Miasteczko Crimson Lake” miało więc wszelkie podstawy się nie udać. Autorka oparła swoją fabułę na do cna zgranym schemacie, bohatera też skonstruowała według takiego wzorca, a w całej reszcie nie pokusiła się o żadne novum. A jednak spod jej ręki wyszła powieść, która okazała się naprawdę ciekawa, klimatyczna i wciągająca. Wszystko dzięki odrobinie literackiego talentu i lekkiemu pióru, które zmieniły sztampę we wzorcowy dreszczowiec dla miłośników gatunku.

Ile potrzeba, by zniszczyć ludzkie życie? Niewiele, wystarczy chwila. W przypadku policyjnego detektywa Teda Conkaffeya wystarczyło sześć minut. Kiedy zjechał na pobocze, by sprawdzić dziwne odgłosy dobiegające z jego samochodu, nie zauważył stojącej na przystanku dziewczynki. Kiedy wysiadł, zamienił z nią kilka słów, pogrzebał chwilę w aucie i odjechał. Gdy dosłownie chwilę potem zjawił się autobus, trzynastoletniej Claire nie było już na przystanku. Ktoś ją uprowadził, brutalnie zgwałcił i zostawił, pewien, że ją udusił. Dziewczynka przeżyła, a o napaść oskarżony został Ted. Wielu świadków widziało go na przystanku i choć dowody nie były wystarczające, niewinny mężczyzna trafił za kratki.

Teraz wychodzi na wolność i ucieka na północ Australii, do miasteczka Crimson Lake, prowincji, gdzie nie docierają najświeższe wiadomości, a ludzi nie obchodzi to, co dzieje się w „wielkim świecie”. Jednakże nawet tu nie może zaznać spokoju. Nienawistne spojrzenia, cegły wybijające mu szyby… Żona chce się z nim rozwieść, przeciąga sprawę, jak tylko może, by dłużej go dręczyć. Ted jest na skraju załamania nerwowego, pistolet kusi go coraz bardziej, aż pewnego dnia jego adwokat radzi mu spotkać się z pewną kobietą. Amanda Pharrell została przed laty skazana za zabicie dziewczynki, teraz prowadzi agencję detektywistyczną. Dwie bratnie dusze, których przeszłość nie daje o sobie zapomnieć, znajdują nić porozumienia. Ted znajduje u niej pracę, ona prowadzi akurat śledztwo w sprawie zaginionego pisarza. Sprawa zmienia się też w szansę oczyszczenia własnych dobrych imion. Ale czy to możliwe w miasteczku, gdzie każdy ma już wyrobione własne zdanie na ich temat, a spirala nienawiści nakręca się coraz bardziej, prowadząc do nieuchronnej tragedii?

Siłą „Miasteczka Crimson Lake” nie jest ani świeżość, ani nieszablonowe wykonanie, a lekkość, klimat i sympatyczni bohaterowie. To nie jest wielka książka, nie mamy się co oszukiwać, ale ma do zaoferowania naprawdę wiele. Nastrój panujący na jej stronach jest znakomity: ta niepewność, ta wrogość naciskająca na bohaterów ze wszystkich stron, ten mrok… Czyta się to z wielką przyjemnością, bo autorka całość podała w sposób lekki, przyjemny i szybki w odbiorze. Na szczęście owa lekkość nie zmienia powieści w dzieło, które równie szybko się czyta, co zapomina. Candice Fox zdołała stworzyć historię, która zapada w pamięć, tak, jak udało się jej wycisnąć wszystko, co najlepsze, ze sztampowych gatunkowych klisz.

Trzeba też wspomnieć o wyrazistych bohaterach. Nie są to może literackie perełki wierne psychologicznie i złożone, ale na pewno nie są płaskimi, papierowymi postaciami. Całość oferuje również konkretną akcję, szybkie (ale nie przesadnie) tempo i dobrze zbudowane napięcie. Jak więc pisałem na wstępie, miłośnicy thrillerów na pewno będą bardzo zadowoleni. Zabawa z tą powieścią jest naprawdę udana i jestem ciekaw, jak potoczą się dalsze losy bohaterów – drugi tom serii ma się bowiem ukazać jeszcze w tym roku.

Udostępnij