Kobieta, która mieszkała z kotem w nawiedzonym domu

Najnowsza powieść Tess Gerritsen wymyka się klasyfikacjom. Nie jest to typowy dla niej thriller medyczny. Co zatem pani doktor zaserwowała nam tym razem? Horror ? Raczej thriller psychologiczny, zdecydowanie przypominający powieści wiktoriańskie, z narastającą ze strony na stronę atmosferą grozy.

Dom pod nazwą „Strażnica Brodiego” jest usytuowany na uboczu. I choć z jego okien rozciąga się cudowny widok na ocean, domostwo na pierwszy rzut oka sprawia ponure wrażenie, które po przekroczeniu progu potęguje wiszący na ścianie obraz, przedstawiający tonący okręt na wzburzonym morzu. Okręt, który zatonął wraz z kapitanem Brodim, pierwszym właścicielem posiadłości. Początkowo Ava, autorka książek kulinarnych, która tu przyjechała, chce natychmiast wracać do rodzinnego Bostonu, ale coś ją powstrzymuje. Nocą budzi się z niepokojącego snu, święcie przekonana, że ktoś jest w pokoju. Czuje wszechogarniający zapach morza i wielki niepokój. Kiedy ponownie zasypia, obiecuje sobie, że od jutra zacznie szukać nowego domu, w którym spokojnie mogłaby dokończyć pisanie swojej książki. Jednak nie realizuje tego zamiaru, mimo niedających się racjonalnie wytłumaczyć wydarzeń. 

Nie wiemy, czy to, co dzieje się w starym i – jak się z czasem okaże – cieszącym się złą sławą domu, to wytwór wybujałej erotycznej wyobraźni nowej mieszkanki czy zjawiska paranormalne (wszak w domu tym zmarło kilka kobiet). Kapitan Brodie, który był pięknym mężczyzną – o czym można się przekonać, patrząc na portret w miejscowym muzeum – poszedł na dno ze swoim okrętem w okolicy Przylądka Dobrej Nadziei. Stało się to w połowie XIX wieku i od tamtego czasu nikt, kto próbował mieszkać w jego domu, nie zaznał spokoju. Czyżby to jego niespokojny duch krążył po pokojach? Ale według przekazów kapitan kochał kobiety... 

Nie wierzę w zjawiska paranormalne, nie przekonują mnie historie o straszliwych zjawach nawiedzających samotne domy, ale uwielbiam się bać. A czytając powieść Tess Gerritsen, czułam przypływ adrenaliny i – rzecz jasna – chęć racjonalnego wytłumaczenia zaistniałych wypadków. Najpierw trzeba jednak odkryć, w jakim celu ktoś miałby wykorzystać, odpowiednio ją interpretując, złą legendę „Strażnicy Brodiego”. 

Ava Collette też ma swoją mroczną tajemnicę, z którą zmaga się od wielu miesięcy, i demona, który jak Dżinn ukrywa się na dnie butelki. Czy poprzednia lokatorka, która nagle opuściła dziwne domostwo i wszelki słuch po niej zaginął, także go miała? Czy i w tym wypadku potwierdzi się, że każdy ma jakiegoś trupa w szafie?

Lektura najnowszej powieści Tess Gerritsen przywołuje skojarzenia z mrocznymi utworami sióstr Brönte, Wilkiego Collinsa z jego fenomenalną „Kobietą w bieli”, niedościgłego w budowaniu nastroju grozy Edgara Allana Poe czy Sheridana Le Fanu, autora „Domu przy cmentarzu” i rewelacyjnego „Stryja Silasa”. To właśnie w tej ostatniej autor najpierw wprowadza czytelnika w ponury świat, powoli stopniując napięcie, aby pod koniec z całą wyrazistością ukazać wszystkie realne przesłanki zaistniałych zdarzeń. Tess Gerritsen snuje przed czytelnikiem wizje nie z tego świata, wprowadza w mroczny świat złudzeń, balansuje na granicy dobra i zła, doprowadza swoją bohaterkę na skraj wytrzymałości nerwowej, by w końcu zmusić ją do opuszczenia nawiedzonego miejsca. Ale Ava nie rozwiąże w ten sposób swoich i nieswoich spraw. Będzie musiała wrócić i zmierzyć się ze złem, które czai się w domu i w niej samej.

Wielka porcja napięcia, tym trudniejsza do opanowania, gdy za oknami ponure, listopadowe, bardzo długie wieczory. Kiedy skończycie tę lekturę, będziecie sprawdzać, czy drzwi są dobrze zamknięte, a na balkon nie wyjedziecie za nic, w każdym razie nie wieczorem. Podobno zło czai się wszędzie.

Udostępnij