Zgadniesz kto?

Niezaprzeczalnie jestem fanką trylogii o Pippie, a Holly Jackson uważam za moje literackie odkrycie. Trylogię o grzecznej dziewczynce traktowałam jednak już jako historię zamkniętą. Chociaż bardzo miałam ochotę wrócić do Little Kilton, to nie mogę powiedzieć, że zrobiłam to bez obaw. Nie oszukujmy się: z takimi dopisywanymi częściami różnie bywa. Na szczęście po lekturze mogłam odetchnąć z ulgą, bo „Zgadnij kto” zdecydowanie nie zaniża poziomu serii. Niezmiennie jestem zachwycona jej spójnością!

– Nie taka grzeczna z ciebie dziewczynka, co?

Jest rok 1920. Reginald Remy organizuje uroczystą kolację z okazji swoich siedemdziesiątych czwartych urodzin. Na przyjęcie zaprosił całą najbliższą rodzinę. Gdy wybija godzina rozpoczęcia uroczystości i wszyscy zasiadają do stołu, okazuje się, że brakuje przy nim samego solenizanta. Goście rozchodzą się po posesji, aby odnaleźć Remy’ego. Udaje się to jego siostrzenicy, Celii Bourne. Młoda kobieta odnajduje wuja – a raczej jego zakrwawione ciało. Zdruzgotani goście ponownie zbierają się w salonie, aby z pomocą inspektora dociec, kto z nich jest odpowiedzialny za zabójstwo Remy’ego.

„Zgadnij kto” jest prequelem „Przewodnika po zbrodni według grzecznej dziewczynki”, ale czy autorka naprawdę cofnęła się aż do 1920 roku? Oczywiście, że nie. W tym czasie umiejscowiła fabułę gry, w którą grają znajome nam z serii nastolatki z Little Kilton. Pip spotyka się z przyjaciółmi w domu Connora, aby imprezą z kryminalną zagadką uczcić zakończone egzaminy i zbliżający się początek wakacji.

– Baw się dobrze. Jestem pewien, że to będzie zabójcza noc.

„Zgadnij kto” nie jest tylko tytułem książki. W fabule pod tą samą nazwą występuje larp, czyli gra fabularna, w której gracze wcielają się w określone role – przebierają się, stylizują pomieszczenia zgodnie z klimatem wybranej zagrywki. W prequelu czytamy zatem o grupie nastolatków, która gra w grę. Czy to może być emocjonujące dla czytelnika kryminałów? Jeszcze jak! Holly Jackson napisała tę historię w bardzo angażujący sposób, który niemal uniemożliwia odłożenie lektury na dłużej. Bardzo podobało mi się to, że my, czytelnicy, naprawdę możemy zagrać z bohaterami, bo mamy tyle samo informacji, co Pip biorąca udział w grze. „Widzimy”, co robią pozostali gracze i jak reagują, „słyszymy”, co dzieje się w domu i co mówią. Mamy wgląd w instrukcje przeznaczone dla Celii Bourne, czyli postaci, którą odgrywa Pip. Dzięki temu posiadamy wszystkie wskazówki, które mogą umożliwić nam zdemaskowanie winnego. A wcale nie jest to takie łatwe…

Czuła, że gra pochłania ją bez reszty, dokładnie jak wtedy, gdy zatraca się w pisanym eseju lub słucha całego sezonu podcastu kryminalnego w jedną noc.

Czy pomimo nieznajomości serii można zacząć czytać historie Pip właśnie od prequela? Jak najbardziej. Nowi czytelnicy po prostu będą poznawać młodą detektywkę od początku jej „kariery”. Nie będę ukrywać, że więcej satysfakcji z czytania będą mieć osoby, które już całą trylogię mają za sobą. Nie sposób oddać moich emocji, gdy zauważałam w fabule coś, co będzie miało znaczenie dopiero w przyszłości Pip. Nie skłamię też, pisząc, że po przeczytaniu „Zgadnij kto” nabrałam ochoty na ponowne towarzyszenie Pip w jej detektywistycznych początkach i dalszych wydarzeniach, chociaż całą trylogię skończyłam czytać ledwo miesiąc temu…

Chociaż „Zgadnij kto” opiera się na zbrodni w grze, to wciąż jest bardzo dobrym kryminałem z motywem locked room. Wszystkich podejrzanych mamy zebranych w tym samym miejscu, a ich jedyną bronią są zapisane w scenariuszu słowa i własny spryt. Do tego prequel trylogii wciąż ma w sobie nastoletnią lekkość. Tę swobodę czuć też ze względu na to, że bohaterowie są już po egzaminach, więc pozostałe tygodnie szkoły są już czasem, który do niczego ich nie zobowiązuje. No, chyba że do wybrania tematu projektu rozszerzonego, który może mieć wpływ na dalsze życie co poniektórych…

Udostępnij