Poznań powoli wysuwa się na czoło listy polskich miast najlepiej opisanych w prozie kryminalnej. Do grona autorów, piszących o tym zacnym grodzie, dołączyła niedawno pisarka, Joanna Jodełka autorka powieści Polichromia* Zbrodnia o wielu barwach, która otwiera serię Z Gwiazdką uruchomioną właśnie przez poznańskie wydawnictwo Time Machine.

To już nieomalże reguła, że w powieściach kryminalnych tworzonych przez kobiety bardzo istotną rolę odgrywa warstwa obyczajowa. Nie inaczej jest w książce Jodełki, która skorzystała z wypróbowanej przez inne autorki formuły – kryminał i obyczajówka w jednym. Z jakim efektem? Całkiem niezłym.

Jodełka wymyśliła ciekawą intrygę kryminalną. W willi w ekskluzywnej dzielnicy Poznania zostaje zamordowany emerytowany konserwator zabytków, po śmierci żony mieszkający samotnie. Po pewnym czasie w podpoznańskiej wsi zostaje zabity mężczyzna, żyjący niczym asceta, prowadzący noclegownię dla bezdomnych. Na pozór nie łączy ich nic oprócz… sposobu, w jaki zostali zamordowani. Obie zbrodnie wyglądają na staranie zaplanowane i przeprowadzone, oba trupy zostały – by tak rzec – upozowane, przy obu zabitych umieszczone zostały (w różnych nietypowych miejscach) łacińskie sentencje. Prowadzący śledztwo komisarz Maciej Bartol i jego koledzy podejrzewają, że to robota tego samego seryjnego zabójcy. Przez długi czas kręcą się jednak w kółko, nie znajdując żadnego punktu zaczepienia. Nie wiedzą też, czy morderca uderzy po raz kolejny. Zdesperowany Maciej koniec końców zwraca się do Magdy, specjalistki od symboliki średniowiecznej, kobiety nie tylko ogromnej wiedzy i inteligencji, ale też niebanalnej urody. Co będzie miało swoje konsekwencje. Liczne.

W warstwie obyczajowej powieści na plan pierwszy wysuwają się przede wszystkim przypadki komisarza Bartola. O ile Maciej w pracy radzi sobie całkiem nieźle, o tyle z totalnym bałaganem w życiu prywatnym zupełnie nie daje sobie rady. Jest już dobrze po trzydziestce, ale wciąż zdaje się być całkowicie zdominowany przez apodyktyczną matkę, która próbuje mu układać życie (co tu kryć, Maciej to typ maminsynka). A jest co układać! „Wpadł” z kobietą, do której w gruncie rzeczy nic nie czuje i która postanowiła urodzić dziecko. Maciej nie umie odnaleźć się w roli przyszłego ojca, w ogóle nie wie, co powinien w tej sytuacji zrobić. A do tego wikła się jeszcze w romans z Magdą, nie mówiąc jej, że ma dziecko z inną kobietą. Zresztą, również jego koledzy mają nieliche problemy: jednego chce zostawić żona, by związać się z alpinistą, drugi to również wycofany „maminsynek”. Jodełka tak to poustawiała, że prawdziwymi „twardzielami” są w tej opowieści kobiety (choćby matka Macieja czy Magda), zaś faceci w większości zachowują się jak chłopcy, którzy nie wyrośli jeszcze z krótkich majtek. Niby jest w tym jakiś pomysł, w ten sposób pisarce udało się uniknąć, rozpanoszonego ponad miarę w naszej prozie, schematu policjanta, twardziela po przejściach. Chyba jednak odrobinę przegięła w drugą stronę, przedstawiając prawie wszystkich policjantów jako życiowe niedojdy.

Jednak mimo tych zastrzeżeń jestem skłonny stwierdzić, że Polichromia to jeden z ciekawszych kobiecych kryminałów, jaki miałem ostatnimi czasy w ręku.

Udostępnij