Kiedy bogowie umierają, C. S. Harris

Kiedy bogowie umierają to kolejna – po Czego boją się anioły? – powieść pisarki, a zarazem cenionej historyczki C. S. Harris o przygodach młodego, ale już ze sporym bagażem rozmaitych, nie zawsze przyjemnych, doświadczeń arystokraty Sebastiana St. Cyra. Dla tych którzy nie trafili do tej pory na Czego boją się anioły? (o tej powieści czytaj na PK TUTAJ), krótkie przypomnienie: akcja nowej powieści Harris, podobnie jak poprzedniej, rozgrywa się w Anglii za czasów regencji, dokładnie na początku letniego sezonu 1811 roku. Nie dzieje się wtedy zbyt dobrze w Albionie. Kraj od lat uwikłany jest w krwawą wojnę na kontynencie (Sebastian też na niej walczył i nie wspomina tego czasu wcale z rozrzewnieniem), rządzą nim władcy coraz bardziej tracący na popularności (skandale, choroby umysłowe…) a książę regent – zwany w światku arystokratycznym Księciuniem – skupia się głównie na wydawaniu hucznych przyjęć, uwodzeniu kolejnych dam i koncertowym trwonieniu publicznych pieniędzy.

Wpada też w poważne tarapaty, kiedy podczas przyjęcia w jego pałacyku w nadmorskim mieście odkrywa w gabinecie zamordowaną młodą arystokratkę, którą wcześniej bez powodzeniu emablował. Lord Jarvis, szara eminencja na dworze, prosi Sebastiana o wyjaśnienie tej sprawy, choć głównie chodzi mu o chronienia reputacji regenta - i tak już mocno nadszarpniętej. Sebastian początkowo nie pali się do pomocy, zmienia jednak zdanie, kiedy dowiaduje się, że zamordowana miała na sobie naszyjnik, który kiedyś należał do jego matki i o którym myślał, że zaginął wraz z matką podczas katastrofy morskiej, gdy był jeszcze dzieckiem. Prowadząc śledztwo, będzie zmuszony grzebać w brudnych tajemnicach wpływowych arystokratów, co niespecjalnie im się spodoba, nie raz, nie dwa otrze się o śmierć, a wreszcie wpadnie na trop spisku, który ma na celu obalenie Księciunia i pewnego mrocznego sekretu we własnej rodzinie, który mocno zaważył na jego życiu.

Kiedy bogowie umierają jest powieścią zgrabną i lekko napisaną – i nie przeszkadza w lekturze, że autorka posługuje się sprawdzonymi schematami rodem z rozmaitych odmian prozy popularnej. W książce znalazło się miejsca na wątki: kryminalny, szpiegowski i romansowy (a jakże!), a do tego jeszcze pisarka wprowadziła doń sporo elementów powieści historycznej. Harris udało się nieźle uchwycić ducha epoki (nic dziwnego – w końcu profesjonalnie zajmuje się historią, o czym wspominałem) i uniknąć przy tym nadmiernych uproszczeń: z powieści można dowiedzieć się sporo na temat specyfiki życia codziennego na początku XIX wieku w Londynie oraz angielskiego społeczeństwa (bardzo rozwarstwionego) i targających nim ówcześnie konfliktów. Tło opowieści jest naprawdę dobrze „narysowane”.

Fabule powieści Harris można by nieco zarzucić – przede wszystkim pewne niekonsekwencje widoczne choćby w kreacji postaci głównego bohatera. Z jednej strony autorka – w wątku obyczajowym, ukazującym pokomplikowane relacje w rodzinie Sebastiana, dba o psychologiczne prawdopodobieństwo, z drugiej – w wątku kryminalnym czyni z niego nieomal komiksowego herosa, niezniszczalnego, który cało wychodzi z najcięższych opresji (i nie tłumaczy go wcale dobre wyszkolenie wojskowe i doświadczenie nabyte w wywiadzie). To trochę jednak zgrzyta. Harris zdarza się także porzucać pewne ledwie zaczęte wątki, jakby bardziej niż na spójności opowieści koncentrowała się na mnożeniu efektownych scen, jakby jej celem było przede wszystkim stworzenie przykuwającej uwagę czytelnik historii. To akurat pisarce Kiedy bogowie umierają udało się świetnie.

 

Kiedy bogowie umierają, C. S. Harris

Przełożyła: Marta Kleimrok

Wydawnictwo Red Horse, Lublin 2009

Stron: 390

Udostępnij