Prawdziwy gangster, Jon Roberts, Evan Wright

Zły chłopak

Urodził w rodzinie Riccobono, zamieszkałej w Nowym Jorku niedaleko Little Italy. Rodzinna legenda głosi, że ojciec i stryjowie Jona przybyli do Sanów Zjednoczonych z Sycylii tym samym statkiem co Lucky Luciano. Jon, mając niespełna 13 lat, był świadkiem morderstwa, którego dokonał jego własny ojciec. Wychowany w środowisku mafijnym, szybko opanował sztukę prowadzenia „interesów”. Ojciec Jona został deportowany do Włoch, stryj współpracujący ze znanym gangsterem Carlo Gambino stał się z czasem jego consigliere. Jon jako młody, niespełna osiemnastoletni chłopak brał udział w wojnie w Wietnamie, gdzie wykazał się wyjątkowym okrucieństwem – nadmienić trzeba, że w latach sześćdziesiątych, w okresie rozkwitu ruchu hipisowskiego, gdy przeciętny młody Amerykanin wymigiwał się jak mógł od służby w Wietnamie, Jon wybrał ją dobrowolnie. Inna sprawa, że miał do wyboru albo wyjazd do Wietnamu, albo więzienie. Historia jego życia przywodzi na myśl książki Mario Puzo i Nicholasa Pileggi czy serial „Rodzina Soprano”. Tyle tylko, że „Prawdziwy gangster” to nie jest fikcja literacka ani powieść oparta częściowo na faktach z życia gangsterów. To dokument, którego współautor Evan Wright sprawdzał dokładnie każdą informację, czemu dał wyraz w wielu przypisach. Jon, używający nazwiska Roberts, choć tak naprawdę nazywa się Riccobono, zasłynął jako wyjątkowo okrutny żołnierz mafii – w książce nie brak opisów jego działalności i są to opisy naprawdę przerażające, tym bardziej że gangster opowiada o nich jak zwykły obywatel o zwykłej pracy. Po powrocie z Wietnamu prowadził przez lata nocne kluby, w których bywali (a czasem nawet się z nim przyjaźnili): Jimi Hendrix. Andy Warhol, Barbra Streisand czy Jackie Onassis. W końcu został kokainowym kowbojem – Jon Roberts należał do najważniejszych współpracowników Dona Ochoa, ojca chrzestnego kartelu narkotykowego z Medellin, przemycał narkotyki warte miliony dolarów, przyjaźnił się z najsławniejszymi gangsterami. ale i ludźmi showbiznesu.  

Warto sięgnąć po tę książkę, aby przekonać się, jak wygląda – z bardzo bliska – przestępczość zorganizowana, jak cienka jest granica między dobrem a złem, jak niewiele potrzeba, aby człowiek popełniał najgorsze przestępstwa, jak łatwo znaleźć się ponad prawem, a – z czasem – poza prawem, i wreszcie że nic nie dzieje się bez przyczyny i bez konsekwencji. Czyta się tę książkę jak sensacyjną powieść, ale nie należy zapominać, że nie jest to fikcja literacka. Choć niektórzy aktorzy na zawsze zeszli ze sceny życia, ta historia niestety toczy się dalej i choć nie wszyscy gangsterzy chcą, aby ich dzieci kontynuowały „rodzinną tradycję”, wciąż pojawiają się nowi ludzie, którzy chcą zakosztować takiego życia bez względu na konsekwencje.

Udostępnij