Z matematyczną precyzją

Carin Gerdhardsen dołączyła do grona autorów, na których nowe kryminały czekam z niecierpliwością. A wcale się na to nie zapowiadało. Nie zachwyciła mnie jakoś szczególnie jej pierwsza przetłumaczona na polski książka: „Domek z piernika”. Jednak już wtedy autorka potrafiła zaintrygować umiejętnością prowadzenia i przeplatania kilku wątków naraz. Kolejna powieść, „Najmroczniejsza ciemność”, spodobała mi się o wiele bardziej. Znowu historia zbudowana była wielowątkowo. Pisarka kontynuowała też motywy zarysowane w pierwszej książce. Podobnie dzieje się w „Kołysance na śmierć”.

Gerdhardsen ponownie każe czytelnikowi śledzić kilka wątków. Ten najważniejszy skupia się wokół nowego śledztwa, którego muszą się podjąć policjanci z posterunku Hammarby w Sztokholmie. Zbrodnia jest szokująca i nie pozostawia żadnego z funkcjonariuszy obojętnym. Zamordowana została kobieta i dwójka jej malutkich dzieci. Ktoś poderżnął gardła całej trójce i ułożył ich w łóżku. Uwagę policjantów zwraca od razu kilka rzeczy, na przykład to, że kobieta była biedną emigrantką z Filipin, a mieszkała w drogim apartamencie. Najbardziej jednak wszystkich zastanawia i nie daje spokoju fakt, że bezlitosny morderca zabił też dzieci. Dlaczego? Czy widziały coś, czego nie powinny? Czy może człowiek, który to zrobił, jest po prostu kompletnym szaleńcem?

Równocześnie rozwija się wątek Einara, jednego z policjantów z grupy, który od kilku dni nie pojawił się w pracy. Małomówny i mrukliwy, nie był specjalnie lubiany wśród kolegów i właściwie brakuje im go jedynie jako wydajnego pracownika. Początkowe żarty z zaginięcia Einara przeradzają się jednak w niepokój. Do prowadzącego śledztwo Conny’ego Sjoberga i reszty zespołu dociera w końcu, że tak naprawdę nic nie wiedzą o życiu człowieka, z którym pracowali tyle lat. Co kryje się za zniknięciem policjanta?

Kontynuowany jest też wątek z pierwszej i drugiej powieści Gerdhardsen dotyczący gwałtu na policjantce Petrze. Podejrzenia co do drugiego sprawcy gwałtu, które pojawiły się u kobiety w poprzedniej książce, zatruwają jej teraz życie. Boi się zweryfikować swoje domysły. Stara się skupić na pracy, ale wspomnienie tego, co jej się przydarzyło i co może grozić innym kobietom, nie daje jej spokoju.

Autorka kontynuuje też motyw dziwnego romansu, w który wdał się Sjoberg. Policjant nadal nie może pojąć, dlaczego zdradził swoją ukochaną żonę, i to z kobietą zupełnie nie w jego typie. Nie może jednak przestać myśleć o kochance, której postać dręczy go ciągle w snach, a na jawie utrudnia skupienie w pracy. Conny bardzo chce też dowiedzieć się czegoś o przeszłości swojej rodziny, ale jego matka nadal uparcie milczy.

Obserwujemy również powrót do pracy Jensa Sandena, który przeżył ciężki zawał. I losy jego upośledzonej córki, pracującej teraz na recepcji komisariatu. Także ona ma swoje problemy, ją również ściga przeszłość. Jedną z kluczowych postaci jest i tym razem przystojny policjant Jamal Hamad. Jamal nie może zrozumieć, dlaczego Petra, z którą zawsze łączyła go przyjaźń, nagle zupełnie się od niego odsunęła.

Jest jeszcze wątek z przeszłości. Śledzimy historię sprzed lat dotyczącą pewnego zwykłego dnia dwójki zwykłych ludzi. Szybko jednak okazuje się, że opowieść zmierza w jakimś niepokojącym kierunku i łączy się z innymi wątkami. Jest coraz bardziej intrygująca i poprowadzona w taki sposób, że czytelnik nie ma pewności, czy chce przeczytać, co będzie dalej.

Powieść wciąga od pierwszych stron. Fabuła jest bardzo poplątana i zagmatwana. Postaci są ciekawe i nakreślone z psychologiczną wiarygodnością. Tajemnice mroczne, odrażające i straszne. Przemoc ukazana dosyć naturalistycznie. A finał zaskakujący. Czuć, że autorka z wykształcenia jest matematykiem, bo intryga jest poprowadzona i rozwiązana z matematyczną precyzją.

Gaja Grzegorzewska

Kołysanka na śmierć
Carin Gerhardsen
Przekład: Robert Kędzierski
Dom Wydawniczy REBIS
Poznań 2013


Przeczytaj recenzje poprzednich powieści cyklu: "Domku z piernika" i "Najmroczniejszej ciemności"

Udostępnij