Patka i Pepe. Pierwsza zagadka, Aga Szczepańska

Kryminał dla dzieci

Jakiś czas temu w moje ręce trafiła książka „Patka i Pepe. Pierwsza zagadka”. Aga Szczepańska, połowa duetu pisarskiego Gacek-Szczepańska znanego z lekkich powieści sensacyjnych, tym razem stworzyła rzecz dla dzieci (docelowy odbiorca książek o Patce i Pepe, których powstało do tej pory dwie, ma 5-10 lat). Autorka nie odeszła jednak całkiem od gatunku; dwójka małych bohaterów to swego rodzaju detektywi, przeżywający przygody rodem z powieści kryminalnych. Przyznaję, miałam spore wątpliwości, czy powinnam recenzować tę pozycję. Książka dla dzieci rządzi się bowiem całkiem innymi prawami niż książka dla dorosłych i co innego jest w niej ważne. Potem jednak przypomniałam sobie, od czego zaczęła się moja przygoda z gatunkiem: kiedy miałam jakieś 11 czy 12 lat, dostałam w prezencie urodzinowym cykl książek Joanny Chmielewskiej o przygodach Janeczki i Pawełka, który pokochałam od pierwszej strony (do dziś zresztą darzę go wielkim sentymentem i regularnie odświeżam znajomość z nim, przez co żadna strona „Skarbów” nie trzyma się już, niestety, okładki). Cykl ten sprawił, że z ciekawością sięgnęłam po „Przygody trzech detektywów”, a później już po „dorosłe” kryminały. Dlatego właśnie stwierdziłam, że warto pisać o mieszczących się w gatunku książkach dla dzieci – wszak z ich odbiorców mogą wyrosnąć dorośli miłośnicy kryminału.

Akcja książki „Patka i Pepe. Pierwsza zagadka” toczy się w jednym z ośrodków wczasowych w Karpaczu w czasie ferii zimowych. Przyjeżdża tu z rodzicami ośmioletnia Patrycja, zwana Patką. Już w chwili przyjazdu tajemniczo gasną światła, a niejasne przeczucia Patrycji potwierdzają pojawiające się wokół podejrzane postaci: Szalony Wąż, Spocony Włochacz, Zbyszek i Gienia… W ośrodku rozgrywa się jakaś tajemnicza afera! Patka oczywiście musi odkryć, co się dzieje. Pomaga jej w tym poznany w ośrodku Piotrek, zwany Pepe. Dwójka przyjaciół dzieli więc czas między szusowanie na stoku a rozwikływanie tajemnicy.

Mamy tu więc wszystko, co powinno znaleźć się w każdym kryminale, niezależnie od jego odbiorców: tajemniczą intrygę i bohatera-detektywa (a nawet dwójkę), oczywiście dostosowane do wieku czytelników. Intryga jest prosta, ale nie przesadnie – przyznaję, że sama do końca nie wiedziałam, jakąż to tajemnicę ukrywają pracownicy pensjonatu. Bohaterowie są, rzecz jasna, w odpowiednim wieku, dzięki czemu mali czytelnicy (czy też słuchacze) mogą bez problemu się z nimi utożsamić i poczuć ich emocje. A tych w książce nie brakuje: akcja jest wartka i nie sposób nudzić się przy lekturze. Patka i Pepe są przy tym bardzo wyrazistymi bohaterami. Patka jest energiczna, wszędzie jej pełno i choć czasami się boi, chęć rozwikłania tajemnicy jest silniejsza niż strach, Pepe natomiast to nieco bardziej rozważny, choć nie mniej energiczny młody intelektualista. Nie mniej wyraziste są również postaci, które pojawiają się tylko na chwilę: srogi tato Pepe, wciąż wystraszona Madzia (której nie sposób nie skojarzyć z Mizią Chmielewskiej) czy wtrącający się Czubek.

Objętość książki jest w sam raz: i do samodzielnej lektury, i do czytania przez rodziców. Krótkie rozdziały ułatwiają odbiór. Podoba mi się też polszczyzna użyta w książce – dostosowana do wieku małych odbiorców, ale wcale nie uboga, wprost przeciwnie.

Tekst ozdabiają ilustracje. Nie jest tajemnicą, że dla dzieci są one równie ważne jak treść. Ilustratorką „Patki i Pepe” jest Marsija, wokalistka zespołu Loco Star, która na czarno-białych obrazkach dokładnie przedstawiła kluczowe momenty książki, nie żałując szczegółów. Wydaje mi się, że dla dzieci z pewnością będą one interesujące. Właściwie jedyne, do czego mogłabym się przyczepić, to kolorystyka okładki – biorąc pod uwagę odbiorcę, użyłabym na niej nieco żywszych barw.

Jeśli więc chcecie zaszczepić w dzieciach miłość do kryminału, śmiało możecie im poczytać przygody Patki i Pepe. A może sami macie ochotę znów poczuć się dzieckiem?

Ewa Dąbrowska

 

Patka i Pepe. Pierwsza zagadka
Aga Szczepańska, ilustracje Marsija
Studio Moema
Warszawa 2013

Udostępnij