Śmierć w ogrodzie, Elizabeth Ironside

Elegancka zbrodnia w stylu Agathy Christie

Na pierwszy rzut w tym roku, z mojej ponownie sporej kupki kryminałów do przeczytania, poszła klasyczna propozycja Elisabeth Ironside (pseudonim lady Catherine Manning, żony brytyjskiego ambasadora) pod tytułem „Śmierć w ogrodzie”. I jestem z tego wyboru bardzo zadowolona. Mój nowy rok w kryminale zaczął się naprawdę nieźle!

Powieść składa się z trzech części. Pierwsza rozgrywa się w roku 1925 w wiejskiej posiadłości należącej do George’a Pollexfena. Jego żona, piękna, niekonwencjonalna i bardzo utalentowana fotografka Diana, zaprasza grupę przyjaciół – pisarzy, artystów, naukowców – na swoje trzydzieste urodziny. Weekend przebiega w miarę spokojnie, nie licząc kilku incydentów. Kończy się jednak tragicznie. W ogrodzie zostaje odnaleziony martwy pan domu. O zbrodnię zostaje oskarżona Diana.

Kilkadziesiąt lat później Helena, zapracowana prawniczka z City, porządkuje rzeczy po swojej zmarłej stryjence Dianie Fox. I natyka się na jej pamiętnik, z którego dowiaduje się, że stryjenka była kiedyś oskarżona o zamordowanie męża. Wkrótce na jaw wychodzą inne niespodziewane fakty, takie jak ten, że Diana była niesamowicie bogata. Helena boi się jednak przejąć spadek po kobiecie, która być może weszła w posiadanie bogactwa poprzez mord. Postanawia rozwiązać zagadkę z przeszłości. A pomóc mają jej kuzyni oraz ich żony.

W trzeciej części Helena zapoznaje się z materiałem dowodowym. Czyta ustępy z artykułu w książce poświęconej słynnym zbrodniarkom. Wgłębia się w zeznania świadków i coraz lepiej poznaje stryjenkę, do której była bardzo przywiązana, ale niewiele wiedziała o jej dawnym życiu i tym, kim niegdyś była.

Ta powieść jest intrygująca nie tylko dlatego, że bardzo chcemy dowiedzieć się, co naprawdę się wydarzyło w 1925 roku. W równym stopniu ciekawe są postaci, które powołała do życia autorka – ich pragnienia, motywacje, dążenia i wszystko to, co się kryje za maską angielskiej elegancji i powściągliwości. Pisarka pogłębia każdą stworzoną przez siebie postać, buduje jej historię, przeszłość, sugeruje traumy. To zabieg, który nie zawsze się sprawdza, czytelnik bywa zniecierpliwiony taką dogłębną i niezmiernie skrupulatną analizą wszystkich szczegółów dotyczących postaci. Ale w tym wypadku jest to doskonałym i wręcz koniecznym dopełnieniem całej historii.

„Śmierć w Ogrodzie” to propozycja przede wszystkim dla tych, którzy kochają eleganckie, dobrze skonstruowane, klasyczne kryminały, którym patronuje duch Christie. Takie, w których nie ma zbyt wiele przemocy, są za to interesujący bohaterowie i wielkie namiętności skrywane za drobnymi, pozornie niewiele znaczącymi gestami. Ci, którzy uwielbiają seriale w stylu „Downton Abbey”, filmy takie jak „Gosford Park”, książki Agathy Christie i Jane Austen powinni być zachwyceni i w pełni usatysfakcjonowani.

Gaja Grzegorzewska

Śmierć w ogrodzie
Elisabeth Ironside
Przekład: Maria Olejniczak-Skarsgård
G+J Gruner + Jahr
Warszawa 2008