Makabra i rzeź w spokojnym miasteczku

Nie jestem jakąś ogromną wielbicielką twórczości Karin Slaughter, której sporo brakuje do amerykańskich mistrzów kryminalnych thrillerów, takich jak Patricia Cornwell, Jeffery Deaver, Harlan Coben i przede wszystkim mój absolutnie ukochany Dennis Lehane. Powieści Slaughter traktuję raczej jako pewnego rodzaju zapychacze – gdy akurat nie mam pod ręką książki, na którą polowałam, a mój stosik kryminałów do przeczytania topnieje, zawsze na podorędziu znajdzie się jakaś nieprzeczytana Slaughter. Tak było i tym razem. W kolejce zostało już tylko „Zaślepienie” – debiutancki thriller  amerykańskiej autorki. Po lekturze mój stosunek do dzieł pisarki nie uległ zmianie. Ani mnie niczym nie ujęła, ani niczym nie zniechęciła do dalszego sięgania po jej utwory według mojej starej zasady.

„Zaślepienie” to pierwsza książka Slaughter z serii rozgrywającej się w fikcyjnym hrabstwie Grant w stanie Georgia, w małym uniwersyteckim miasteczku. W Heartsdale możemy obserwować zarówno wszystkie uroki amerykańskiego południa, jak i jego mroczniejszą stronę, związaną z latami niewolnictwa i czasami, gdy porządku pilnował Ku-Klux-Klan. Niechlubne karty historii rzucają cień na teraźniejsze sprawy miasteczka. Wciąż można tu zaobserwować wrogość „rednecków” w stosunku do murzyńskiej części społeczeństwa. Harmonia wydaje się bardzo krucha i umowna. Jakby potomkowie członków klanu tylko czekali na jakiś punkt zapalny, który pozwoli im wyładować swoją nienawiść i fanatyzm.

Bohaterami powieści są Sara Linton – pediatra i patolog, jej były mąż Jeffrey Tolliver, szef miejscowej policji, oraz policjantka Lena Adams. Pojawiają się oni też w późniejszych powieściach Slaughter. Już na samym początku opowieści Sara natyka się w restauracyjnej toalecie na ciężko ranną kobietę, która umiera na jej rękach. Głębokie i śmiertelne nacięcia na brzuchu kobiety układają się w znak krzyża. Podczas późniejszego badania zwłok Sara odkrywa, że ofiara została zgwałcona i to w sposób tak okrutny, obrzydliwy i makabryczny, że opis może odrzucić czytelnika o słabszych nerwach (doskonale zdaję sobie sprawę, że w tym momencie wielu czytających tę recenzję tylko zachęciłam do lektury). Zamordowana Sibyl Adams, niewidoma wykładowczyni uniwersytecka, była siostrą policjantki. Detektyw Lena Adams to osoba pełna gniewu, furii, niepogodzona z przeszłością, zbuntowana i trudna do okiełznania nawet przez jej zwierzchnika Jeffreya. Gwałciciel i morderca Sibyl powinien się więc mieć na baczności.

Tym, co najlepiej wychodzi autorce, jest plastyczny opis zbrodni i obrażeń ofiar. Slaughter czyni to tak, jakby chciała sprostać skojarzeniom, jakie budzi jej nazwisko (Slaughter – rzeź), które podobno jest prawdziwe. W „Zaślepieniu”, podobnie jak w jej pozostałych thrillerach, mamy do czynienia z prawdziwą masakrą i okrucieństwem trudnym do zaakceptowania. I tak naprawdę to jedyna strona książki, która robi wrażenie i mocno porusza. Reszta – intryga, bohaterowie, zwroty akcji, tempo – jest na poziomie po prostu przyzwoitym. Amerykański thriller w najlepszym wydaniu przyzwyczaił nas do akcji pędzącej tak, że z trudem za nią nadążamy. Być może mistrzowie suspensu – Deaver czy Coben – zepsuli nas trochę i rozpuścili ilością cliffhangerów i twistów. Ale ja tego właśnie się spodziewam po thrillerze i tego od niego oczekuję, a u Slaughter na każdym z pól czegoś po prostu zabrakło.

 

Udostępnij