Zamieć, Ken Follet

Antonia Gallo jeszcze zupełnie niedawno była policjantką. Błyskotliwą i skuteczną. Jej nieprzejednana postawa w sprawie rasistowskich praktyk w angielskiej policji nie znalazła zrozumienia u przełożonych. Zmuszono ją do rezygnacji. Właśnie, po okresie sporych kłopotów, zaczęła pracę jako szef ochrony w laboratorium farmaceutycznym. I wtedy, gdy rzeczy zaczynały powoli normalnieć, jeden z laborantów wynosi z najbardziej strzeżonego pomieszczenia w firmie królika zarażonego śmiercionośnym wirusem. Wkrótce potem odnajdują pracownika martwego.

Jakby mało było problemów z opinią publiczną, ze strony policji sprawę prowadzi były kochanek Toni, człowiek ambitny i pozbawiony skrupułów.

Ken Follet, jak to ma w zwyczaju, również w Zamieci akcję rozpoczyna kilkakrotnie, wchodząc na coraz wyższy poziom wysublimowania. Tam bowiem, gdzie niejeden autor skończyłby intrygę, on spokojnie wykazuje, że ten koszmar jest dopiero łagodną przygrywką.

W „Zamieci” prawdziwa akcja zaczyna się bowiem dopiero wtedy, gdy do laboratorium, mimo wzmożonej ochrony, włamuje się kilku mężczyzn i wykrada następne specyfiki. A potem akcja zaczyna się znowu, gdy przestępcy znajdą schronienie w samotnie stojącym domu w okolicy, w którym święta Bożego Narodzenia zamierza spędzić kilkuosobowa rodzina z dziećmi.

Ken Follet jest zawodowcem. Czas trwania historii to kilkadziesiąt godzin, a każdy nowy rozdział oznaczany jest następną godziną. I chociaż wyrobiony czytelnik szybko radzi sobie z rozpoznaniem znaków rozsianych po tekście, i szybko domyśla się, jak się rzeczy potoczą, to ciężko przestać czytać powieść tak dokładnie skonstruowaną.

I nie wolno zarzucać starym mistrzom, że się zrutynizowali. Że żebrzą o uwagę, wykorzystując wciąż te same klisze. Taka jest uroda gatunku. Za to się go kocha, że jest powtarzalny i przewidywalny.

I jeszcze za to, że widzi więcej nawet niż ci, którzy powołani zostali do zapewnienia bezpieczeństwa. Po, mnożących się ostatnimi czasy regularnie, gorączkach zamachowych, lektura Zamieci nabiera nowego wymiaru.
                                                                                      

Zamieć