Karina Obara: Mam wrażenie, że pana powieści służą temu, by czytelnik zadawał sobie pytanie: dlaczego?
Tomasz Białkowski: Chciałbym, żeby tak było. Literatura nie może dawać łatwych odpowiedzi, bo wtedy zbliża się do dydaktyzmu. Pozostawienie czytelnika z pytaniami, wątpliwościami, niepokojem, to włączenie go w proces głębszego przeżywania tekstu.
K.O.: A co pana dziwi tak bardzo, że porusza się pan w literaturze w obszarze zła?
T.B.: Postawienie człowieka w sytuacji niejednoznacznej etycznie, co robię chociażby w „Powrozie", to jeden z najbardziej interesujących mnie tematów. Bohater może wówczas zrobić wszystko - niekoniecznie wybrać zło. A jednak często na nie się decyduje. Co za tym stoi? Co przyczynia się do takiego wyboru? Dlaczego istnieje zło okrutne, brutalne, ale i rozpaczliwe, podszyte wewnętrznym pęknięciem?