Słowa bolesne jak ciosy mieczem

Carska Rosja – jakże popularna sceneria dla wielu książek. Jednak kryminały, których akcja rozgrywa się właśnie tam, są zawsze udane. Najwyraźniej Rosja jest wdzięcznym krajobrazem dla zbrodni, intryg i zakazanej miłości. Jeśli dołożymy do tego tajemnicę, która może przeważyć polityczną szalę, otrzymamy wyborną powieść przenoszącą czytelnika w pełen dyplomacji wiek dziewiętnasty.

Włączenie do fabuły dwóch wieszczów polskiej literatury – Juliusza Słowackiego i Adama Mickiewicza, którzy naturalnie się nie lubili, jest oryginalnym i wywołującym uśmiech czytelnika zabiegiem. Cóż może być lepszego dla dobrego kryminału niż walka na słowa, które potrafią być po stokroć bardziej bolesne niż miecz? Intrygi w ówczesnej polityce, posunięcia, na które gotowi są ludzie, aby tylko władza nie uszła z ich rąk – to wszystko jest wciąż aktualne, ale w „Kamiennych twarzach, marmurowych sercach” robione ze znacznie większą pasją, gracją i z zachowaniem wdzięcznej sztuki dyplomacji. W tych czasach honor zajmował ważne miejsce.

Główny bohater powieści, polski zesłaniec Jerzy Wołłkowicz, będzie miał zaszczyt być świadkiem tych wydarzeń, bowiem wyląduje w samym ich sercu, sam nie wiedząc dokładnie dlaczego. Mimo młodego wieku, Jerzy jest już zmęczony życiem (ale jak tu się dziwić, skoro uciekał dwukrotnie z katorgi?). A jednak jego sercem zawładnęła piękna córka rosyjskiego gubernatora. Jak można przypuszczać, ten związek musiał napotkać trudności na swojej drodze. Czy miłość przetrwa mimo kłód rzucanych jej pod nogi? A może w całej tej historii nie będzie szczęśliwego zakończenia?

Rafała Dębskiego kojarzę bardziej z dokonań na polu fantastyki, ale muszę przyznać, że ma dryg również do kryminału. To jego czternasta książka, zatem można śmiało powiedzieć, że styl literacki ma już dość dojrzały. Wykreowane przez niego w „Kamiennych twarzach, marmurowych sercach” Rosja i Paryż działają na wyobraźnię, dzięki czemu książkę czyta się jak scenariusz filmu sensacyjnego. Choć ma wolniejsze momenty, całości nie brakuje akcji i intryg, które zmuszają czytelnika do myślenia. Ponadto bohaterowie powieści nie są jednowymiarowi (na co wpływ ma zapewne fakt, że autor jest z wykształcenia psychologiem). Barwne i trudne do rozgryzienia postaci to jedna z charakterystycznych cech warsztatu Rafała Dębskiego.

Marta Zagrajek

Kamienne twarze, marmurowe serca
Rafał Dębski
Dom Wydawniczy Rebis
Poznań 2014

Udostępnij