Ekskluzywny macho Polakowej to trzeci dowód na to, iż ta autorka jest dziś jedna z najważniejszych figur kryminalnego gatunku na świecie.

Wszystko przez Olgę Riazencewą, w rzeczy samej bohaterkę bogartowską, twardą, cyniczną (choć tym razem na odwyku), a jednocześnie szczerą, kobiecą, lirycznie rozmamłaną. Niczym Marlow hodujący kociaka w Długim pożegnaniu Roberta Altmana, stałym towarzyszem Olgi jest psiak Saszka, z którym ta konwersuje, przekomarza się i któremu się zwierza. Ten wciąż eksponowany motyw oraz kobieca, miejscami frywolna narracja (pierwszoosobowa), sugerowałyby lekkość prozy spod znaku Chmielewskiej, gdyby nie to, że całe uniwersum Polakowej jest skrajnie brutalne, szowinistyczne, zepsute. Polakowa nadal zostawia w tle komentarze społeczno-polityczne rzeczywistości rosyjskiej, poza jednym: wykorzystując uniwersalne archetypy, sięgając po filmowe nieraz ikony, opisuje świat zepsutej socjety, korupcji, gangów, mafii i szemranej polityki. Niby tak jest wszędzie, można by rzec. Ale i u nas, odpowiada Polakowa.

Tym razem sprawa zaczyna się parafrazą klasycznego locked room mystery: Lalin, przyjaciel Olgi, niegdysiejszy ochroniarz Dziadka (to lokalny decydent trzęsący cała okolicą, kolejno: szef, opiekun, kochanek i przyjaciel Olgi), proponuje jej ochronę pewnego paranoicznego biznesmena. Olga właśnie wróciła z Grecji, gdzie odreagowywała ostateczne zerwanie wszelkich kontaktów z Dziadkiem. Olga zgadza się, i trafia na weekendowy rejs jachtem swego zleceniodawcy, gdzie poznaje jego snobistycznych znajomych. Towarzystwo plotkuje, pływa, gania po plaży i popija wyborne trunki. Olga wzbudza zazdrość, choć  reputacja (ex)alkoholiczki wykrzywia twarze za jej plecami. Dochodzi do babskiego spięcia między nią a niejaką Anną… Jeszcze tej samej nocy Anna zostaje znaleziona martwa. A podejrzaną staje się rzecz jasna Riazencewa.

Autorka wypuszcza nas jednak zaraz z jachtowego Orient Expresu i wypycha na miasto: zimne, bezduszne, gdzie nie ujrzysz w narracji staruszki czy dziecka, a samych bandziorów, policjantów i zdradzające się małżeństwa. Olga dowiaduje się, iż zabita była kiedyś kochanką Dziadka, ten prosi ją o pomoc w odnalezieniu sprawcy poza oczyma policji… Toksyczne uczucia powracają, Olga się zgadza… Zaraz żałuje, gdyż wkrótce zaczną ginąć kolejne osoby z fatalnej wycieczki.

Polakowa wprowadza kolejną, jakże apetyczną figurę – gangstera TT, jeżdżącego jedynym Hammerem w okolicy, ociekającego złotem i sygnetami bandziora, który de facto jest równy siłą Dziadkowi. Obaj wzajemnie się tolerują, wszak Dziadek jest przecież politykiem, a TT archaicznym gagngusem, więc każda konkurencja byłaby mezaliansem. TT oczywiście wejdzie w drogę Oldze, czy raczej ona jemu, i rozpocznie się kolejna, damsko-męska gra – w której emocje rezonują tym samym cynizmem, jaki unosi się nad pluchą świata dookoła… Dziadek, który był wcześniej odpowiedzialny za śmierć potencjalnego kandydata na męża bohaterki, nieoczekiwanie topnieje, a osobliwe napięcie tego trójkąta miejscami wybrzmi psychologiczną siłą połączoną z najlepszymi wyjątkami z Chandlera.

Mafia, polityka, płatni mordercy, zdrady, strzelaniny i wymięci milicjanci z resztkami etyki. A wśród tego wszystkiego Olga Riazencewa i jej piesek Saszka. Powtórzę: trzeci tom to po raz kolejny Chmielewska połączona z Chandlerem. Przemyślana i bardzo udana mieszanka. A kolejny tom już w drodze.