Wiosna w Lipowie

„Z jednym wyjątkiem” to czwarta już książka Katarzyny Puzyńskiej i czwarta część cyklu o policjantach z fikcyjnej wsi Lipowo. Poprzednie powieści autorki przywiązały mnie do bohaterów – przede wszystkim niepokornej Klementyny Kopp i misiowatego Daniela Podgórskiego – dlatego z ciekawością (i przyjemnością) sprawdziłam, co u nich słychać.

Tym razem lipowscy policjanci muszą wyjaśnić sprawę śmierci pewnej florystki w podeszłym wieku. Choć początkowo wydaje się, że zgon nastąpił z przyczyn naturalnych, szybko wychodzi na jaw, że ktoś pomógł umrzeć starszej pani. Ktoś też wytatuował na jej ciele tajemniczy napis. Niestety, na śmierci kwiaciarki się nie kończy – wiosnę w Lipowie zakłócają również inne wydarzenia. Nie tylko natury kryminalnej: Daniel Podgórski planuje oświadczyć się Weronice, ale musi też poukładać swoje stosunki z nastoletnim synem, o którego istnieniu dowiedział się niedawno. Klementyna wciąż cierpi po utracie ukochanej Teresy, jednak na horyzoncie rysuje się pocieszenie. Emilia zaś, nowa w Lipowie policjantka, coraz bardziej oswaja się z tym miejscem i zaczyna je traktować jak dom. Innymi słowy: zwyczajne sprawy zwyczajnych ludzi.

W recenzjach poprzednich książek Katarzyny Puzyńskiej pisałam, że mają one w sobie trochę z Agathy Christie (misternie skonstruowana zagadka kryminalna i złudnie sielankowy klimat prowincji), a trochę z Camilli Läckberg (mocne rozbudowanie warstwy obyczajowej). W najnowszej powieści pisarki te wyważone dotychczas proporcje nieco się zmieniły; określenie „trzymające w napięciu klasyczne kryminały psychologiczne z mocnym tłem obyczajowym” – jak pisze o powieściach Puzyńskiej ich wydawca – w odniesieniu do „Z jednym wyjątkiem” nieco przekłamuje rzeczywistość. Tło obyczajowe przestaje tutaj być tłem, a staje się główną częścią książki. Czytelnik dostaje więc w swoje ręce raczej powieść obyczajową z mocnym wątkiem kryminalnym niż kryminał. Co oczywiście nie znaczy, że zagadka jest tu słaba. Z równą starannością jak w poprzednich książkach autorka ułożyła logiczną intrygę, która z pewnością zaciekawi czytelnika; równie mocno też zwróciła uwagę na motywy zbrodni i uwiarygodniła je pod względem psychologicznym. Tym razem jednak samo rozwiązanie mnie nie przekonało – uważam je za nazbyt wyszukane.

Charakterystyczną cechą wszystkich powieści Katarzyny Puzyńskiej jest tempo: akcja snuje się powoli, ale każde wydarzenie przybliża wyjaśnienie zagadki. W „Z jednym wyjątkiem” jest jeszcze spokojniej niż w poprzednich książkach, a autorka więcej uwagi poświęca codziennym sprawom bohaterów. Nie znajdziemy jednak tutaj rozległej analizy społeczeństwa, raczej obrazy konkretnych ludzi, ich poplątane historie i bolesne problemy. Autorka ma dar tworzenia postaci, w które się wierzy: szybko się do nich przywiązujemy, razem z nimi się martwimy, kibicujemy im i trzymamy za nich kciuki. I to właśnie w bohaterach tkwi siła powieści Katarzyny Puzyńskiej. A zgrabna intryga kryminalna osadzona w małomiasteczkowym klimacie to bardzo miły dodatek. I niech Was nie zraża objętość tych książek – to lektury, które pochłania się błyskawicznie.

Udostępnij