Ludzie się zmieniają...?

Rynek książki, od lat zasypywany skandynawskim kryminałem, rzadko już może zaskoczyć. Są w grupie znanych autorów ludzie wyjątkowi, jak choćby nieodżałowany Henning Mankell, a wśród Norwegów Anne Holt i, rzecz jasna, Jo Nesbø. Miło dołączyć do tego grona nowe nazwisko. Jørn Lier Horst, były policjant obdarzony talentem pisarskim, studiował kryminologię, filozofię i psychologię. Zanim na dobre zajął się pisaniem, pracował w policji – ostatnio był szefem Wydziału Śledczego Okręgu Policji Vestfold. Pisuje także dla teatru. Mieszka w Norwegii, w Stavern, i tam też między innymi rozgrywa się akcja jego powieści „Poza sezonem”.

Kiedy kończy się lato, miejscowości letniskowe powoli pustoszeją. Poranki i wieczory są już chłodne, jednak gdy pogoda dopisuje, można tu znakomicie wypocząć. A jeżeli jeszcze ma się własny domek letniskowy, to już jest frajda do kwadratu. Pan Ove Bakkerud też jest tego zdania, toteż z nadzieją na wypoczynek wyrusza na wybrzeże. Radość mija bezpowrotnie zaraz po przybyciu na miejsce – okazuje się, że domek jest splądrowany. Kto mógł się do niego włamać i po co? Wszak nie było w nim żadnych cennych rzeczy. Szybko okazuje się, że nie jest to jedyne włamanie w bliskim sąsiedztwie. A na domiar wszystkiego w jednym z domków letniskowych znaleziono zwłoki. To dopiero początek fali przestępstw oraz dziwnych wydarzeń, z jakimi będzie się zmagał ulubiony bohater Horsta, komisarz William Wisting. Do tego dochodzą kłopoty rodzinne: córka policjanta, Line, ma problemy osobiste i chce na pewien czas wprowadzić się do takiego właśnie domku. Wydarzenia toczą się szybko. Domek, w którym znaleziono zwłoki, należy do znanego z telewizji celebryty, a na tym nie dosyć komplikacji. W trakcie śledztwa na wybrzeżu dochodzi do dziwnych zdarzeń, w sprawę może być zamieszany ktoś z bliskiego otoczenia Wistinga, a zwłoki… znikają. Pytania mnożą się w zastraszającym tempie, a tropy prowadzą wprost na Litwę.

Nawiasem mówiąc, autor nie ma o Litwinach najlepszego zdania. Kiedyś czytałam wywiad z pisarzem, w którym podkreślał, że w norweskich więzieniach siedzi wielu obywateli Europy Wschodniej, w tym także Polaków. Wielu z nich Horst, będąc jeszcze policjantem, osobiście zamknął. Padło więc pytanie, czy nie lubi Polaków, ale nie odpowiedział na nie twierdząco. Chcę wierzyć, że to dobry znak.

Jørn Lier Horst staje się na polskim rynku coraz bardziej rozpoznawalny. Poza powieściami kryminalnymi stworzył też dwie udane serie z myślą o młodym czytelniku: „Biuro Detektywistyczne Nr 2” i „CLUE” – kilka książeczek zostało przetłumaczonych na język polski. Jeśli chodzi o tłumaczenie „Poza sezonem”, norweski pisarz nie miał tyle szczęścia, co nie znaczy, że książka na tym bardzo straciła. Na szczęście poza paroma językowi lapsusami całość jest „strawna”. A wnioski? Po lekturze nasuwa się jeden: każdy może zostać przestępcą, wiele zależy od okoliczności, a czasem tylko odporności na pokusy. Horst uważa: „Musimy wierzyć, że ludzie się zmieniają.” Czyżby? A jeśli tak, to czy na lepsze?

Udostępnij