Śmierć męczenników jest pierwszym krokiem do nieba

Współczesny Rzym. Spokojne, gorące lato, na które pada cień drastycznych morderstw. Wydają się mieć jeden wspólny czynnik – pewną kobietę. Zabójca najwyraźniej ją zna, a jego ofiary miały z nią styczność. Czy to ona jest wszystkiemu winna? A może to kolejna ofiara?

Bohaterka „Pory na śmierć” Davida Hewsona, Sara Farnese, jest świadkiem strzelaniny, w której umiera jej kochanek. Ta śmierć to jednak dopiero początek. Morderca jest bardzo skuteczny w swoich działaniach i metodycznie usuwa kolejnych jej partnerów. Policja podejrzewa, że motywem jego działań jest zazdrość. Media podłapują ten temat i nie spuszczają Sary ze swoich wścibskich obiektywów. Jak wiele potrafi wytrzymać ofiara, która jest osądzana jak współwinna? Czy na pewno jest tylko ofiarą? Nic Costa i Luca Rossi, policjanci przydzieleni do tej sprawy, będą musieli to wyjaśnić. Szkoda tylko, że po drodze trafiają na tyle niewiadomych, które burzą wiarygodność pierwotnie wymyślonego celu tajemniczego mordercy. Czy uda im się go znaleźć i oddać w ręce wymiaru sprawiedliwości, zanim będzie za późno?

David Hewson jest brytyjskim pisarzem, którego seria o policjancie Nicu Coście została bardzo dobrze przyjęta przez czytelników i recenzentów. Ten cykl liczy sobie już dziewięć tomów i mam nadzieję, że kolejne również będą tłumaczone na język polski. Hewson zasłynął także ze swojej kryminalnej serii „The Killing”, którą napisał na podstawie duńskiego serialu o tym tytule (w Polsce znanego jako „Dochodzenie”). Trzeba przyznać, iż brytyjski pisarz potrafi w swoich książkach budować napięcie. Konstruuje fabułę w taki sposób, aby do końca trzymać czytelnika w niepewności co do tego, kto tak naprawdę jest zły. To cecha dobrego kryminału – i „Pora na śmierć” z pewnością do takiego katalogu należy. Autorowi udało się także zachować równowagę pomiędzy morderstwami a przedstawieniem bohaterów.

Monologi wewnętrzne postaci uzupełniają wiedzę czytelnika, a jednocześnie ukazują różne aspekty ich osobowości. Morderca nie jest przedstawiony jako jednoznacznie zły; to człowiek, który w odmiennych okolicznościach mógłby stać się kimś zgoła innym. Policjanci pracujący nad sprawami popełnianych morderstw nie są nieskazitelni i nieustraszeni. Oni też się boją, też mają wątpliwości odnośnie do skuteczności systemu władzy. Hewson stworzył również oryginalną postać patolożki, która w swojej profesji czuje się jak ryba w wodzie. Ale nawet w jej przypadku pojawiają się granice, z których istnienia nie zdawała sobie sprawy.

David Hewson w „Porze na śmierć” porusza wiele wciąż aktualnych wątków. Mamy więc konflikt wiary i wątpliwości w istnienie Boga, który pozwala na tragedie spotykające ludzi. Mamy wiarę w miłość romantyczną, a z drugiej strony przygodny seks, który pozwala na swoiste katharsis. Mamy politykę, która nie jest wolna od korupcji, i idealistów, którzy wierzą w równy podział dóbr społecznych. Wielowątkowość tego kryminału jest jego ogromną zaletą i zmusza czytelnika do refleksji. Oprócz tego odbiorca ma okazję zapoznać się z krótką historią religijnych męczenników i poznać twórczość Caravaggia. Gdy dodamy do tego bardzo pomysłowe zabójstwa stylizowane na śmierć chrześcijańskich męczenników, otrzymamy bardzo dobrą lekturę – „Pora na śmierć” zaspokoi czytelników spragnionych mocnych wrażeń, ale usatysfakcjonuje też tych szukających dobrej psychologicznej opowieści z nutką dreszczyku.

 

Udostępnij