Hotelowe zakamarki

Jeżeli miałabym opisać „Apartament” tylko jednym słowem, byłoby to: zaskoczenie. I wiem, że przy opisie thrillerów ten sztampowy przymiotnik pojawia się często, ale uwierzcie mi – w przypadku najnowszej powieści Izabeli Janiszewskiej jest on całkowicie uzasadniony.

Nina i Tomasz Engelowie wyjeżdżają na weekend do luksusowego hotelu, aby odpocząć w romantycznym, zachwycającym miejscu. Kobieta jedzie tam także w celu przekazania mężowi wyjątkowej wiadomości. Nie ma jednak okazji tego zrobić, ponieważ już pierwszej nocy znika. Nina opuszcza pokój bez telefonu, nie zostawiając mężowi żadnej informacji. Tomasz początkowo jest spokojny, ale gdy do rana jego żona nie wraca, postanawia jej poszukać. Okazuje się to trudne: nikt nie widział Niny. Wszystko wskazuje na to, że kobieta po prostu rozpłynęła się w powietrzu.

Przeszłość zawsze nas dogoni, choćbyśmy nie wiem jak szybko biegali.

„Apartament” poznajemy z perspektywy Tomasza Engela – mężczyzny zaniepokojonego zniknięciem żony. To nieoczywisty bohater. Dowiadujemy się o nim dość dużo, włączając w to jego przeszłość i relacje z ojcem, które odbijają się na jego współczesnym życiu, mimo to i tak – w zależności od etapu fabuły – trudno powiedzieć, czy Tomasz jest bohaterem dobrym, czy złym, który doskonale udaje, aby zyskać. Narracja z jego perspektywy jest o tyle ciekawa, że pomimo wejścia „w głowę” mężczyzny, i tak nie wiemy, dokąd nas zaprowadzi. Czy aby na pewno Tomasz jest pokrzywdzony? A może to on wyrządził krzywdę Ninie? Czy kobieta w ogóle była w hotelu? A jeżeli była, to czy wyszła sama z pokoju, czy została porwana? 

Wszystkie te pytania stawiałam sobie na różnych etapach lektury, niektóre nawet po kilka razy. Choć już niemal na początku miałam pewne podejrzenia co do dalszego biegu sprawy, w pewnym momencie stwierdziłam nawet, że straciłam frajdę z czytania, bo tylko odhaczam potwierdzenia swoich domysłów, dość szybko autorka zaczęła mieszać mi w głowie, wplatając w moje domysły kilka sprzecznych ze sobą – także fabularnie – odpowiedzi. Z tego powodu często czułam się wyprowadzona w pole. Ale, co muszę podkreślić, po poznaniu zakończenia nawet te zaprzeczające sobie tropy okazały się mieć sens. I oczywiście zostałam oszukana. 

Niekiedy wydaje się nam, że jeśli będziemy wystarczająco szybko biegli, to, co złe, nas nie dogoni. W tej chwili i ja chcę w to wierzyć.

Izabela Janiszewska wykreowała bohatera doskonałego dla gatunku. Już podczas lektury widać, że pomysł na postać Tomasza był konsultowany przez autorkę ze specjalistami, a podziękowania od autorki tylko to potwierdzają. Aby nie odebrać nikomu satysfakcji z lektury, nie będę wskazywać na żadną profesję. Chcę tylko podkreślić fakt, że Janiszewska profesjonalnie podeszła do bawienia się czytelnikiem – i to na jego własne życzenie!

Sami widzicie, ile razy dałam się nabrać w trakcie czytania tej książki. Czy Twoje zaskoczenia będą podobne? Czy Izabela Janiszewska podejdzie Cię z jeszcze innej strony? Mam nadzieję, że podejmiesz próbę i sprawdzisz, czym Ciebie zaskoczy „Apartament”. 

Udostępnij