„Siła asa Kier”

Anna Maria Kier z przytupem zaczyna nowy rozdział w życiu prywatnym i zawodowym. Po latach pracy w policji zakłada z koleżanką agencję detektywistyczną, do której zgłasza się Looka Wood – poczytna autorka powieści erotycznych... a raczej jedna z osób, kryjąca się za tym nazwiskiem. Looka jest wykreowaną postacią, za którą stoi rzeczywista pisarka Lukrecja Woźniak-Bąk, oraz jej zgrabna sylwetka z profili społecznościowych – Katarzyna Wieczorek. Kobieta zgłasza się do agencji ze względu na otrzymywane na social mediach wiadomości z pogróżkami od stalkera. Od dnia, kiedy na Instagramie Looki publikowana relacja zostaje nagle przerwana, Lukrecja nie może w żaden sposób skontaktować się z Wieczorek. Czy to rzeczywiście kobieta będąca internetowym „ciałem” Looki miała być jego ofiarą? A może ktoś popełnił błąd, bo tak naprawdę chciał zemścić się na Lukrecji?

Prywatnie Kier również przechodzi trudny czas. Okazuje się, że ojciec od lat ją oszukuje, a jej partner przez cały czas był tego świadomy. Jak to się stało, że doświadczona policjantka nie zauważyła, że jej najbliżsi odgrywają przed nią role?

Ludzie tak naprawdę często nie znają się nawzajem. Nawet ci mieszkający pod jednym dachem.

„As” Dagmary Andryki jest drugą częścią tetralogii o Annie Marii Kier. To książką z gatunku cosy crime, która bardzo skupia się na życiu prywatnym ekspolicjantki. Nie doświadczymy w niej krwawych opisów – ale jest lekki dreszczyk towarzyszący dochodzeniu w sprawie popełnionej zbrodni. Kryminalnie to powieść typowo detektywistyczna, choć mam wrażenie, że niektóre poszlaki spadały kobietom z nieba. Zdecydowanie dominuje w niej historia obyczajowa związany z poważnymi zmianami w życiu prywatnym Kier. W przypadku tej części tetralogii, wątek prywatny wydaje się być nieco bardziej dopracowany niż wątek zbrodni. Osobiście bardziej emocjonowałam się podczas obserwowania budowanej na nowo relacji z ojcem, kontaktu z partnerem czy zmagań z trudną sytuacją syna Kier. I nie było to dla mnie uciążliwe doświadczenie, ponieważ bohaterowie wykreowani przez Dagmarę Andrykę są przemyślani – choć sama Kier wydaje się znajdować w dość absurdalnym miejscu w życiu. 

Wyjątkową personą jest też kluczowa dla „Asa” Lukrecja. Ze względu na to, że akcja książki rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych – w teraźniejszości oraz właśnie w przeszłości Lukrecji – spędzamy z nią dość dużo czasu. Poznanie historii pisarki jest niezbędne do rozwiązania tajemnicy dokonanego przestępstwa, ale też wprowadza ciekawą perspektywę tej niepokornej kobiety oraz pokazuje proces przemiany jej charakteru.

Jeśli nie wiesz, co zrobić, to nie rób nic.

„As” jest niezobowiązującą historią. Jego mocną stroną jest to, że przez zmiany zawodowe i życie głównej bohaterki po prostu przelatuje się bez trzymanki razem z nią. Niestety, po lekturze dwóch tomów tej tetralogii nie mogę powiedzieć, żeby któryś z nich został w mojej głowie na dłużej. I choć na księgarnianych półkach jest już trzecia część, nie mam potrzeby rzucić wszystkiego, żeby dowiedzieć się, co słychać u Kier i jak dalej toczą się jej losy.

Na razie tetralogia Kier nie wniosła niczego nowego do kryminału, a jedynie odświeżyła motywy, które znamy z innych pozycji tego gatunku. Oczywiście wyjątkiem jest sama osoba Anny Marii Kier, ale tutaj jak z ludźmi – nie każdy przypadnie wszystkim do gustu. Nie jest to zatem zła seria, ale też nie potrafię polecić jej z wielkim przekonaniem. Po prostu warto spróbować, sprawdzić, czy polubicie się z Anną Marią Kier i zechcecie zostać z nią na dłużej.

Udostępnij