Uważaj, czego pragniesz

I znów przyszło mi pisać recenzję o książce, której fundamentem jest osiedle, w tym przypadku – Osiedle Marzeń. Idylliczne miejsce, za murami którego znikają wszystkie problemy. Poziom bezpieczeństwa mieszkańców jest tak duży, jak najwyższe drapacze chmur, a troski rozwiewają się jak domki z kart. Można by rzecz, że cegłami, które budują to osiedle, są wzajemna życzliwość, troska, szacunek i zadowolenie. Czujecie się zachęceni? Wynajęlibyście domek na Osiedlu Marzeń? Czy to byłoby coś, czego potrzebujecie?

Tego potrzebowała bohaterka najnowszej powieści Alicji Sinickiej, Iga. Kobieta wiodła spokojne życie: z pracą, która przynosi jej satysfakcję, i przyjaciółmi gotowymi się dla niej poświęcić. Wydaje się, że ma wszystko, o czym może marzyć. Ale sen z powiek spędza jej były chłopak. Marcel nie potrafi pogodzić się z zerwaniem i nęka Igę. Mało tego – ostatnie słowa, jakie Iga od niego usłyszała, to groźba, sugerująca, że porzucenie go to bardzo zły pomysł, a konsekwencje mogą okazać się nieprzyjemne. Kobieta zaczyna się czuć osaczona i coraz mniej bezpieczna. Kiedy jej najbliższa przyjaciółka, Ania, zostaje napadnięta w drodze do niej, Iga jest przerażona. Nie czuje się już bezpiecznie w swoim mieszkaniu i każde wyjście stanowi dla niej nie lada wyzwanie. Poza tym siostra przyjaciółki daje Idze wyraźnie odczuć, że to ona jest winna napaści, i izoluje kobiety od siebie. Iga postanawia więc przeprowadzić się na Osiedle Marzeń. Dopiero tam zaczyna się czuć bezpieczna. Jednak czy cena za ten spokój nie okaże się zbyt wysoka?

Osiedle Marzeń to dość specyficzne miejsce, gdzie, jak się okazuje, nie każdy może zamieszkać. Potencjalni lokatorzy muszą przejść „rozmowę kwalifikacyjną”, zapoznać się z regulaminem, zaakceptować go i jednocześnie zostać zaakceptowanymi przez osoby odpowiedzialne za „rekrutację”. Jeśli kandydat nie jest ostatecznie zdecydowany na przeprowadzkę, może zamieszkać na osiedlu na okres próbny – nie ma jednak wtedy wszystkich praw przysługujących mieszkańcom. Na tę właśnie opcję decyduje się Iga. Postanawia „wypróbować” osiedle. Z jednej strony jest bardzo zadowolona, z drugiej dziwne sytuacje i niedopowiedzenia nieco hamują jej entuzjazm. Okazuje się, że na osiedlu obowiązuje wiele specyficznych zasad, które kobieta nie do końca rozumie, bo nie może ich poznać, nie będąc pełnoprawnym mieszkańcem. Choćby taka (to mogę wam zdradzić, bo Iga poznaje ją już na początku): 

Wciąż mam na sobie koszulę nocną. Muszę ją zmienić do dziesiątej, czyli za kwadrans. Tak stanowi regulamin.

Tym, co Igę przeraża najbardziej, jest dziwna rozmowa jej nowych sąsiadów, którą słyszy przez otwarte okno. Dotyczy ona właśnie tych zasad, których ona nie może jeszcze poznać. Kobieta nie przestaje się zastanawiać, co mogą oznaczać słowa tych ludzi, a to utrudnia jej podjęcie decyzji. Jednak potrzeba bezpieczeństwa zwycięża – mimo wątpliwości Iga decyduje się zatem zostać na osiedlu. Kolejne zwyczaje panujące na Osiedlu Marzeń okazują się coraz dziwniejsze. Niczego więcej wam nie zdradzę, bo odkrywanie ich to prawdziwa frajda. Kolejne rozdziały trzymają w napięciu i zmuszają do refleksji: czy ja, jako człowiek potrzebujący bezpieczeństwa, byłabym w stanie je zaakceptować?

To kolejna dobra książka Alicji Sinickiej, bardzo dla niej charakterystyczna. Pomysły autorki na fabułę są oryginalne i świeże. Znów też mamy ten duszny klimat. To prawdziwa sztuka – stworzyć świat, który przeraża, ale nie jest kiczowaty ani przerysowany. Sinickiej udaje się to znakomicie. Choć to nowy cykl, to pobrzmiewają w nim echa serii oławskiej – kobiety prześladowane przez mężczyzn, stające się ich ofiarami i zabawkami, muszące radzić sobie z ich „panowaniem”. Mimo tej powtarzalności schematu autorce nie brakuje pomysłów na „wypełnienie”. Każda z bohaterek ma zupełnie nowy problem, zupełnie inne są też okoliczności, które mu towarzyszą. Byłam niezwykle ciekawa tej książki i muszę przyznać, że się nie zawiodłam. Z niecierpliwością czekam więc na kolejny tom nowej serii, a Wam polecam wejście do świata, który tworzy Alicja Sinicka. A jeśli już tam byliście, to sami najlepiej wiecie, że warto wracać. 

Najlepszym podsumowaniem tej powieści mogą być słowa, które często stają się tytułami utworów muzycznych: „be careful what you wish for” („uważaj, czego pragniesz”). Marzenie może bowiem przerodzić się w koszmar. 

Udostępnij