Nieszczęście do towarzystwa

„Paweł i Gaweł w jednym stali domu, Paweł na górze, a Gaweł na dole; Paweł, spokojny, nie wadził nikomu, Gaweł najdziksze wymyślał swawole” – pamiętacie tę bajkę Aleksandra Fredry? W pewnym sensie można ją sparafrazować i odnieść do Maggie i Niny – bohaterek książki „Co się skrywa między nami?” Johna Marrsa. Tyle że w dalszej części tej opowieści okazuje się, że kobieta mieszkająca na piętrze nie wadzi nikomu, ponieważ od ponad dwóch lat jest przypięta łańcuchem do drąga w pokoju, w którym jest więziona, a świat nie wie, że wciąż żyje. Najróżniejsze swawole dla niej wymyśla zaś jej córka – Nina, spokojna bibliotekarka. Co mogło doprowadzić do tej sytuacji?

Stworzyłam i pielęgnowałam tego potwora.

Gdybym miała w jednym zdaniu ująć, czym jest powieść „Co się skrywa między nami?”, powiedziałabym, że to opis relacji dwóch blisko spokrewnionych kobiet, na którą miały wpływ trudne doświadczenia. Maggie i Nina, matka i córka, uwięziona i oprawczyni. Poznajemy je w sytuacji ekstremalnej: córka więzi matkę w domu rodzinnym, przypinając ją łańcuchem, którego długość nie pozwala na opuszczenie pomieszczenia. Podejrzewam, że możecie być ciekawi, co do tego doprowadziło. I nie zdziwię się, jeśli nie uwierzycie, że chodzi o dobro drugiej osoby. 

Historię tej specyficznej więzi poznajemy z dwóch perspektyw – Niny oraz Maggie. Opisy obu kobiet zarówno przybliżają nam zarówno o obecną sytuację, jak i wydarzenia z przeszłości, pięć i dwadzieścia pięć lat wcześniej. Relacja na bieżąco oraz z pierwszej ręki sprawia, że lekturze towarzyszy duszna atmosfera. Dzięki temu historię przeżywamy równie intensywnie co Maggie i Nina – na gorąco, bez studzenia emocji przez czas. 

Bycie matką niczego nie gwarantuje.

John Marrs stworzył dwie dobre oraz zupełnie odmienne bohaterki. Dominująca córka, przez której brutalność psychiczną zdarzało mi się przerwać lekturę, i poddaną jej matkę. Ciekawe jest to, że kobiety mimo wszystko nie stały się dla siebie obce, zmieniły się tylko ich role wobec siebie. Gdyby spojrzeć na ich relację wyłącznie przez pryzmat dialogów, można by powiedzieć, że wiedzą, co dzieje się w ich życiach, jak w normalnej relacji rodzica z dzieckiem. 

Jestem wyjątkowo szczęśliwą kobietą.

Dotychczas książkę jedynie chwaliłam, więc chcę w końcu odpowiedzieć na pytanie: czy powieść Johna Marrsa ma jakieś złe strony? Oczywiście wolałabym, żeby cała historia nie mogła wydarzyć się w rzeczywistości, jednak niestety nie wydaje mi się nierealna. W czasie lektury jedyne, na co zareagowałam z powątpieniem, to odgadnięcie hasła dostępu do komputera. Czy naprawdę są osoby, które używają w tym celu swojej daty urodzenia? Jeżeli jesteś w tym gronie, proszę, zmień to. Jak widzisz, to najbardziej oczywisty klucz dostępu.

„Co się skrywa między nami?” świetnie przedstawia szkodliwe konsekwencje działania w dobrej wierze. Niestety, wszystko wskazuje na to, że słowa „wszystko będzie dobrze”, nawet jeżeli mocno tego chcemy i działamy z dobrymi intencjami, nie zawsze się sprawdzają.

 

Udostępnij