„Przestać cierpieć jest decyzją”

Alvaro, mąż poczytnego pisarza Manuela, ginie w wypadku samochodowym w czasie podróży służbowej.

Zrozpaczony mężczyzna przyjeżdża na miejsce wypadku, do Santo Tome, gdzie będzie zmuszony stawić czoło wielu niewiadomym. Dowiaduje się tu, że Alvaro prowadził w tym mieście życie, o którym pisarz nic nie wiedział. Zmarły pochodził z arystokratycznego rodu Muniz de Davila, ponadto od trzech lat nosił tytuł markiza, czyli jeden z najstarszych tytułów w Galicji. Pełen żalu do zmarłego męża o to, że tak naprawdę go nie znał, Manuel poznaje jego rodzinę, nastawioną do niego negatywnie ze względu na orientację seksualną. Po pogrzebie mężczyzna spotyka się z emerytowanym porucznikiem, Nogueirem, który był przydzielony do sprawy śmierci Alvara. Gwardzista dzieli się z Manuelem przypuszczeniem, że wypadek został zaplanowany, o czym świadczą między innymi rany na ciele denata. Oficjalne śledztwo nie może zostać przeprowadzone, ponieważ sprawa została uznana za zamkniętą, z czym Nogueir się nie zgadza. Byłemu funkcjonariuszowi udaje się przekonać Manuela do pozostania w Santo Tome i odkrycia na własną rękę tajemnicy śmierci Manuela.  

Na początku muszę zaznaczyć, że „Dam ci to wszystko” zdecydowanie wyróżnia się wśród kryminałów: fabuła powieści toczy się powoli i spokojnie. Zamiast policyjnych pościgów mamy emerytowanego porucznika, w dodatku niechętnie współpracującego z homoseksualistą. Nie ma tu zwrotów akcji, jest za to odkrywanie tajemnic, które często ranią głównego bohatera, odbierając mu chęć do dalszego poszukiwania prawdy. Właśnie to, że bohater zdany jest wyłącznie na siebie i towarzystwo uprzedzonego do niego starszego mężczyzny oraz fakt, że policja – uznając sprawę za zamkniętą – nie może i nie chce im w żaden sposób pomóc, świadczy o wyjątkowości tej książki.

Wolne tempo akcji wpłynęło też na czas, w którym umiejscowiłam fabułę. Jakże byłam zaskoczona, gdy doszłam do opisu spotkania Manuela z fankami, podczas którego te zrobiły sobie z nim selfie! Dopiero wtedy dotarło do mnie, że akcja powieści rozgrywa się we współczesności, a na moje błędne pojęcie wpłynęła doskonale opisana codzienność galicyjskiego, arystokratycznego rodu oraz życia mieszkańców Santo Tome.

Mocną stroną książki jest wykreowana przez autorkę społeczność. Czytelnik może poznać obecną sytuację wszystkich pojawiających się na kartach powieści bohaterów, ich historie i często wynikające z nich problemy czy niechęci. Co więcej, o żadnej postaci nie można powiedzieć, że nie jest istotna dla fabuły – każda z nich w rozmowach z przybyłym mężczyzną przybliża postać Alvara. Nawet pies, który z czasem zostaje towarzyszem Manuela, ma do opowiedzenia historię związaną ze zmarłym!

Po przyjeździe do Santo Tome Manuel jest traktowany z niechęcią przez rodzinę męża i Nougiera, ale znajduje też akceptację i chęć pomocy w rozwiązaniu zagadki ze strony przyjaciela Alvara z dziecięcych lat. W książce bardzo naturalnie przedstawiono proces zmiany postrzegania głównego bohatera przez emerytowanego komisarza. Podoba mi się to, że autorka potrafiła pokazać go jako naturalny skutek przebywania ze sobą mężczyzn i odbytych przez nich rozmów. Oczywiście Nougier nie jest jedyną postacią, która zmienia się w czasie fabuły; dużą przemianę przechodzi również sam Manuel.

Na lekturę „Dam ci to wszystko” trzeba mieć czas. Zauważyłam, że bardziej doceniałam fabułę i spokojne tempo jej prowadzenia, gdy czytałam kilka rozdziałów z rzędu. Gdy miałam czas tylko na jeden, lektura budziła we mnie irytację, spowodowaną właśnie tym, że akcja przebiega w moim odczuciu za wolno, wręcz „niekryminalnie”. Na szczęście Dolores Redondo nauczyła mnie smakowania lektury i zwracania uwagi nie tylko na tropy przybliżające do rozwiązania sprawy, lecz także na oznaki zmian dokonujących się w bohaterach.

Udostępnij