Zajrzeć pod powierzchnię

Klaudia Muniak, młoda polska autorka powieści sensacyjno-kryminalnych, w swojej najnowszej powieści zaprasza nas do malowniczej, ale i groźnej Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Fabuła „Drugiego dna” rozpoczyna się przy Studni Szpatowców – jaskini, która z jednej strony prezentuje piękno tamtejszego krajobrazu, z drugiej zaś jest symbolem niebezpieczeństwa i mroku. Łatwo bowiem wpaść do środka, a ze względu na jej głębokość jest to równoznaczne ze śmiercią. To właśnie do Studni Szpatowców wpada Szymon Gajewski, który wraz ze swoim młodszym bratem, Damianem, od lat zajmuje się wspinaczką górską. Na miejsce zostaje wezwana policja oraz GOPR. Kiedy górscy ratownicy medyczni schodzą na dół jaskini odkrywają zwłoki… dwóch mężczyzn. Jednym z nich jest oczywiście Szymon, drugie ciało należy natomiast do młodego chłopaka. Policja wraz z lokalną ratowniczką górską, Mariettą Wejman, próbuje odpowiedzieć na pytania: kim jest drugi mężczyzna oraz czy to, co spotkało braci, faktycznie było tylko wypadkiem?

Klaudia Muniak zabiera nas w swojej książce w malownicze góry. Jednak każdy, kto choć raz wspinał się na jakikolwiek szczyt, wie, że górski krajobraz to nie tylko piękno – to także niebezpieczeństwo. Autorka odmalowała pejzaż Jury Krakowsko-Częstochowskiej ze wszystkimi jej walorami, wzniesieniami, jaskiniami, doprawiając ten obraz tamtejszą historią, wierzeniami i legendami. Góry jawią się tu czytelnikowi niczym niezwykle ważny bohater powieści, który wpływa na innych, rzuca im wyzwania, ale także ich ogranicza. Widać też, że autorka zrobiła porządny research, jeśli chodzi o opis pracy górskich jednostek ratowniczych oraz kwestie medyczne, które także pojawiają się w jej powieści.

Główna bohaterka jest miejscowa, zna ludzi, a dodatkowo potrafi z nimi rozmawiać, dlatego oddelegowany do sprawy policjant z Warszawy, Łukasz Zaborowski, prosi ją o pomoc w śledztwie. Warto dodać, iż Wejman to mocna postać kobieca, konkretna, realistyczna, dobrze nakreślona. Tropy prowadzą oboje bohaterów krok po kroku poprzez lokalne plotki, rodzinne tajemnice z przeszłości oraz miejskie legendy. To między tymi elementami prowadzi narracja, ale lawiruje także pomiędzy dwoma kontrastującymi elementami: malowniczym krajobrazem Jury i psychologicznym napięciem między bohaterami. Autorka stopniowo odsłania kolejne warstwy sekretów, a finalnie rozsupłuje przed czytelnikiem zagadkę dotyczącą śmierci obu mężczyzn znalezionych w jaskini – tylko po to, aby się z nim zabawić i na ostatnich stronach wywrócić jedną z tych spraw do góry nogami.

Te wszystkie elementy sprawiają, że nie uważam czasu spędzonego z tą książką za stracony. Nie oznacza to jednak, że wszystko mnie w tej powieści zachwyciło. Nie jestem zwolenniczką mieszania wątków kryminalnych z romantycznymi, a tu od początku nad głównymi bohaterami unosi się flirt. Dodatkowo zabrakło mi dynamiki w prowadzeniu akcji – powieść jest nieco nierówna, jeśli chodzi o tempo.

„Drugie dno” to zatem poprawny kryminał z mocno zarysowanym górskim tłem. Tytuł odnosi się oczywiście do głębi jednej z jaskiń w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, która bywa bezlitosna dla śmiałych zdobywców szczytów oraz grotołazów, ale ma też inną, ważniejszą wymowę – odnosi się do drugiego, najczęściej ukrywanego oblicza człowieka oraz jego ciemnych sekretów, zakopanych pod powierzchnią. Jak głosi blurb książki: „Prawda jest jak jaskinia. Im głębiej w nią wchodzisz, tym staje się mroczniejsza”.

Udostępnij