Pożegnanie z Szetlandami

Na Szetlandy przeprowadza się rodzina Flemingów. Liczą, że życie na wyspach będzie nowym początkiem dla ich rodziny. Głównym powodem do zmiany miejsca zamieszkania jest chęć zapewnienia autystycznemu synowi lepszego życia. Niedługo po przeprowadzce poprzedni właściciel posesji wiesza się w stodole Heleny i Daniela. Zostają pierwszymi podejrzanymi, miejscowa ludność zaczyna patrzeć na rodzinę nieprzychylnym okiem, dochodzi nawet do gróźb w postaci podrzucania pani Fleming rysunków przedstawiających szubienicę. Niestety z biegiem czasu sytuacja nie poprawia się, a wręcz zaognia – po tym, jak w stodole rodziny ponownie zostają odnalezione zwłoki, tym razem młodej dziewczyny, opiekunki do dzieci miejscowego lekarza, którą – jak się szybko okazuje – łączyła dość bliska więź z Danielem. 

„Dzikim ogniem” Ann Cleeves postanowiła zamknąć swoją wyspiarską serię, zwaną Kwartetem Szetlandzkim – choć sympatycy tego cyklu doskonale wiedzą, że na czterech częściach się nie skoczyło. „Dziki ogień” to ósma odsłona zawodowych i prywatnych perypetii Jimmiego Pereza, osadzona na pięknych i nieokiełznanych przez człowieka Szetlandach.

Tym razem obserwujemy angielską rodzinę, która porzuca wielkie miasto, przyjeżdża na szkocką wyspę i pragnie stać się częścią lokalnej społeczności. Szybko okazuje się, że pożądany przez nich spokój samotni zakłócają śmierć i tajemnice kryjące się w na pozór idealnym małżeństwie Heleny i Daniela.

W którejś z recenzji poprzednich części stwierdziłam, że nie dzielę książek tej serii na lepsze i gorsze, a traktuję je jako całość, ukazującą po prostu różne śledztwa Pereza. Jednak dziś śmiem twierdzić, że „Dziki ogień” to jedna z najciekawszych odsłon opowieści Cleeves. Zarówno szkielet kryminalny, czyli zagadka oraz toczące się wokół niej śledztwo, jak i jego rozwiązanie pochłonęły mnie bez reszty. Autorka dba również (i to w każdej części cyklu) o sporą dawkę psychologii. Wszelkie działania wykreowanych przez nią bohaterów mają psychologiczne zaplecze, pokazują, że zarówno nasza przeszłość, jak i interakcje międzyludzkie determinują nasze decyzje i zachowania. Do tych elementów powieści dochodzą prywatne losy Pereza i Willow, które również trzymają w napięciu i wzbudzają ciekawość: co też ostatecznie zrodzi się miedzy tą parą, jaką decyzję podejmie Jimmy i czy jeszcze doświadczy szczęścia po osobistej tragedii, którą przeżył w jednym z poprzednich tomów? 

Obok wszystkich wspomnianych wyżej elementów, które składają się na całokształt tej serii, nie mogę pominąć najlepszego z nich. To Szetlandy. Wyspy jako pełnoprawny bohater opowieści snutych przez Ann Cleeves posiadają w sobie dzikie piękno, przyciągają, choć jednocześnie są niebezpieczne. Z pewnością po odwiedzeniu ich na kartach tego cyklu chciałabym kiedyś zobaczyć je w rzeczywistości. 

Cleeves znalazła sposób na sukces. Naszkicowała idealne tło dla kryminału: hermetyczną, po części tajemniczą społeczność ulokowaną na odciętych od świata przestrzeniach. Na to tło naniosła postaci, które rozwijają się z tomu na tom. Dodała osiem różnych intryg kryminalnych, przemyślanych skrupulatnie i logicznie. Całość zaś spięła klamrą brytyjskiej obyczajowości, a także dzikiej i surowej szetlandzkiej przyrody. Ja mam już za sobą wszystkie przystanki tej podróży, a teraz do jej odbycia zachęcam Was. 

Udostępnij