Złap go

Czas oczekiwania na „Kairos” był trudny. Poprzeczka postawiona niebotycznie wysoko przez dwie poprzednie części nie pozwalała mi wypatrywać finału trylogii w spokoju. Maciej Siembieda stworzył świat, do którego chce się wracać, na którego powrót ciężko czekać. To jedna z niewielu serii, w których przypadku nie należy obawiać się jakości kolejnego tomu, bo nazwisko na okładce jest jej gwarantem.

Nie boję się wielkich słów: Maciej Siembieda wymyślił kolejną genialną historię i opowiedział ją po mistrzowsku. W „Nemezis” mieliśmy braci, „Kairos” to opowieść o kuzynach: Walterze i Bernardzie Pykach. Ich ojcowie, rodzeni bracia, nie są w zbyt zażyłych stosunkach, ponieważ jeden z nich czuje się Polakiem, drugiemu bliżej do Niemiec. Mimo to ich synowie utrzymują (na tyle, na ile to możliwe) dobre relacje. Łączy ich pasja: piłka nożna, a Walter powoli wyrasta na gwiazdę footballu i marzy o wielkiej karierze. Jego plany i marzenia przerywa jednak wojna. Ścieżki jego i Bernarda rozłączają się, by później regularnie się krzyżować i w końcu udowodnić, że od pewnych powiązań nie da się uciec. Zwłaszcza że wojna nie jest jedynym, co namiesza w życiu mężczyzn. Po raz kolejny bohaterowie Siembiedy będą musieli stawić czoła miłości do tej samej kobiety.

Ktoś mógłby powiedzieć, że schemat historii opowiadanych w trylogii jest podobny, że w każdej mamy wątek wojny, że ważną postacią jest matka i że po raz kolejny miłość do tej samej kobiety wystawia na próbę więzi rodzinne. Owszem, ale te wątki są tak głębokie, że da się powiedzieć wiele nowego w każdym z nich. Przecież równie dobrze można by stwierdzić, że historie wojenne są podobne: przepadła czyjaś szansa na realizację marzeń, a wiele osób straciło swoich najbliższych. Dlatego chciałabym mocno podkreślić, że mimo podobieństw każda z historii przedstawionych przez Macieja Siembiedę jest inna, każda została opowiedziana w sposób wyjątkowy, niepowtarzalny i ukazujący zupełnie inne wartości. I myślę, że potwierdziłyby to rozmowy z kilkoma osobami, które przeżyły tamte czasy. 

Obok niesamowitej fabuły przyciąga mnie do tej trylogii sposób, w jaki zostają ze sobą połączone składające się na nią powieści. Nie jest to bowiem klasyczny cykl, w którym to bohater jest wspólnym ogniwem – chyba że uznamy, że główną bohaterką jest tu Grecja, która przyciąga do siebie i splata losy wielu ludzi. Napisałam to w recenzji „Nemezis” i muszę powtórzyć: trzeba włożyć sporo wysiłku w to, by połączyć ze sobą wątki trzech powieści w tak subtelny, niewymuszony i wiarygodny sposób. Podobnie jak w stworzenie fabuły, która opiera się zarówno na postaciach fikcyjnych, jak i autentycznych. W powieściach Macieja Siembiedy jedni i drudzy świetnie się ze sobą dogadują. Przy czym po raz kolejny dostajemy prawdziwych bohaterów, nie papierowe sylwetki. To ludzie z krwi i kości, mający wyraziste charaktery, ułomności, przywary, ale i zalety, marzenia i fantazje. Dobrze rozumiemy, co nimi kieruje, nawet jeśli nie zawsze to pochwalamy. Ich postępowanie jest zawsze konsekwencją czegoś, a nie kaprysem autora, któremu akurat coś pasowało do fabuły. 

Cała saga to opowieść o przeznaczeniu, roli przypadku w naszym życiu, o tym, że na nasze życie wpływ mają nie tylko nasze decyzje, ale też czasy, w których żyjemy, i to, jak poukładali rzeczywistość ci „ważniejsi” od nas. 

Czyli co? Przyjdzie mu strzelać do ludzi, którym zawdzięcza życie? Przygarnęli go, dzielili się ostatnim kawałkiem chleba, opatrywali rany i osłaniali w potyczkach z Niemcami. Ma ich za to zabijać? Bo tak chce polityka? Ta sama podstępna, brudna dziwka, która poróżniła go z Walterem, a wcześniej uczyniła ich ojców śmiertelnymi wrogami.

Jednocześnie „Katharsis”, „Nemezis” i „Kairos” to wspaniałe lekcje historii. Połączenie ogromnej wiedzy i erudycji oraz talentu do tworzenia wielkich i wspaniałych historii musiało skończyć się sukcesem, a za taki uważam tę trylogię. Dbałość o detale, dopracowanie każdego, najmniejszego nawet wątku i czarowanie czytelnika – to kolejne zalety tych powieści. I założę się, że każdy, kto sięgnie po książki Macieja Siembiedy, będzie w stanie dopisać do tej listy coś jeszcze. Przeczytajcie więc i odkryjcie, czym autor was zaskoczy i zachwyci. Bo co do tego, że tak właśnie będzie, nie mam wątpliwości. 

 

Udostępnij