Podróż w czasie i przestrzeni

Ostatnimi czasy to, co widzę za oknem, wywołuje we mnie żywą niechęć. Wytchnienia szukam więc w lekturach, które przenoszą mnie w całkiem inny świat – i to właśnie zrobił „Krzyż Pański” Leszka Hermana.

W biogramie autora możemy przeczytać, że jest miłośnikiem tajemnic historycznych i architektonicznych. Widać to było w jego poprzednich książkach, w których z pewnością mogli się odnaleźć miłośnicy powieści z pogranicza przygody i sensacji, doprawionej dużą dawką historii. Bohaterowie mierzący się z niebezpieczeństwem, zagadki z przeszłości, tajemnicze artefakty i bezcenne skarby… To wszystko (i nie tylko to) odnajdujemy również w „Krzyżu Pańskim”. 

A wszystko zaczyna się od dwóch kufrów z tajemniczym dopiskiem „IIWW 45–47 POLAND”, znalezionych w piwnicy brytyjskiego Archiwum Narodowego. Śledztwo pracowników archiwum prowadzi do odkrycia, że w kufrach kryje się rodzinne archiwum hrabiny Elżbiety Radeckiej-Mikuliczowej. A tak się składa, że jej potomkiem jest Igor Fleming, którego mieliśmy okazję poznać w poprzednich powieściach Leszka Hermana – architekt, który od niedawna razem z grupą przyjaciół zajmuje się, mówiąc nieco ogólnikowo, poszukiwaniem skarbów. Odbiera zatem zawartość kufrów i wspólnie ze swoją babcią, spadkobierczynią hrabiny Radeckiej-Mikuliczowej oraz skarbnicą wiedzy o rodzinnej historii, a także siostrzenicą Karen, wplątuje się w śledztwo, które prowadzi go przez kilka wieków i przez niemal całą Europę, od Wielkiej Brytanii po Kresy. 

Kto z nas nie marzył niegdyś o tym, że pewnego dnia wyruszy w świat, by zdobyć jakiś tajemniczy przedmiot lub odkryć niezwykłą zagadkę kryjącą się w przeszłości własnej rodziny? To właśnie takie dziecięce marzenie o poszukiwaniu skarbów czy tajemnic niejedną osobę skłoniło do sięgnięcia po powieści przygodowe, bo pozwalają one w jakiś sposób je zrealizować. W „Krzyżu Pańskim” razem z bohaterami badamy więc dzieje ich przodków, by odkryć skarb z czasów Napoleona. I choć zdecydowanie wolę powieści osadzone w teraźniejszości, czasami wychodzę poza swoją strefę czytelniczego komfortu i sięgam po książkę, w której historia jest jedną z bohaterek. Pozwolę sobie wykorzystać frazę z „Krzyża Pańskiego”: kiedy opowieść traci cechy historycznej ramoty, zmieniając się wręcz w kryminał, czytam z napięciem. Tak właśnie było z najnowszą książką Leszka Hermana. 

Owszem, historia zajmuje tu wręcz honorowe miejsce. Opowieść o kolejnych pokoleniach rodów Butlerów i Mikuliczów i o działaniach wojennych, informacje historyczne i geograficzne, nierzadko przytaczane przez bohaterów za Wikipedią (przy czym to wcale nie zarzut! Herman świetnie radzi sobie z wplataniem tego rodzaju ciekawostek w tekst), opisy licznych posiadłości i zamków rozsianych po niemal całej Europie – to wszystko może przyprawić o zawrót głowy nawet najwytrwalszych czytelników. Tyle że ta historia jest tu punktem wyjścia do powieści w duchu przygodowej, z licznymi zwrotami akcji i szybkim tempem, nie sposób zatem się nudzić. Zwłaszcza pod sam koniec akcja mocno przyspiesza – ale też trudno się dziwić, kiedy do akcji wkracza rosyjski gangster. I to właściwie mój jedyny zarzut w stronę tej powieści: czy Sokołow nie mógłby być nieco mniej stereotypowy…? Na szczęście, choć jak zwykle w tego typu książkach bohaterowie są raczej jednowymiarowi – czarny charakter jest wręcz smoliście czarny, a głównych bohaterów nie sposób nie lubić – całość jest lekka w odbiorze i w żaden sposób nie męczy. 

Mimo to „Krzyż Pański” na pewno nie jest powieścią dla każdego. Jeśli jakiekolwiek wątki historyczne wywołują Waszą awersję, nie ma sensu się do nich zmuszać. Tym bardziej że tej akurat książki nie da się czytać pobieżnie – za dużo w niej informacji, bez których łatwo się pogubić. Jednak uważna lektura pozwoli Wam rozsmakować się w opowieści o poszukiwaniu skarbów i zwiedzić pół Europy razem z bohaterami. 

Udostępnij