Zbrodnia na uniwersytecie

Oksford. To tu studia rozpoczyna grupa młodzieży z różnych kręgów społecznych i o różnorakich osobowościach. Wśród nich Will, przystojny, powszechnie lubiany chłopak z tak zwanego dobrego domu, Hugh, jego mniej popularny przyjaciel uchodzący za kujona, Ryan, ich przeciętny, niewyróżniający się kolega, Emily, butna, niezależna, silna psychicznie dziewczyna, Hannah, cicha, skromna i pochodząca z małego miasteczka nastolatka, oraz April, ta, która już na wejściu zostaje samozwańczą królową – bogata, piękna, harda, skupiająca wokół siebie tłum osobistych fanów. „Ta dziewczyna”. Z tym że jej gwiazda nie świeci długo – pod koniec drugiego semestru April już nie żyje. Zostaje brutalnie zamordowana we własnym pokoju uniwersyteckiego akademika. W wyniku śledztwa, opartego głównie na zeznaniach świadka zdarzenia, czyli Hannah, aresztowany i osadzony za zbrodnię zostaje tamtejszy portier, John Neville. 

Mija dziesięć lat. Hannah wraz z Willem tworzą szczęśliwą parę i spodziewają się dziecka. Ich spokojne życie przerywa wiadomość o śmierci Neville’a. Mężczyzna zmarł w więzieniu, czekając na wynik kolejnej apelacji w sprawie uchylenia wyroku. Cały czas bowiem utrzymywał, że jest niewinny. To wydarzenie na nowo budzi wśród mediów zainteresowanie sprawą morderstwa studentki sprzed dekady. Co więcej, pojawia się pewien dziennikarz, który usilnie twierdzi, że posiada dowody na niewinność Neville’a, a co za tym idzie, na nieprawdziwość zeznać Hannah.

Ruth Ware to brytyjska, dość poczytna pisarka. Przeczytałam pięć jej książek, a mój osobisty ranking twórczości tej autorki przypomina sinusoidę: potrafię jedną z jej historii się zachwycić, a kolejną rozczarować. „Ta dziewczyna” niestety plasuje się w dole fali. 

Ware zbudowała swoją opowieść z tak zwanych pewników, jeśli chodzi o gatunek, jakim jest thriller. Mamy interesujące tło, czyli Uniwersytet Oksfordzki z całą masą starych, ponurych zabudowań, zaułków, ciemnych uliczek. Mamy dobrą warstwę społeczno-psychologiczną, opartą na charakterologii głównych bohaterów. Grupa znajomych, składająca się z tak różnych od siebie jednostek, że nietrudno o wewnętrzne spory, ukazujące głównie różne formy zazdrości – od tej wynikającej z lepszych wyników w nauce, po rodzącą się na płaszczyźnie romantycznych uczuć. Jest też główny punkt programu, czyli morderstwo. Ware prowadzi narrację dwutorowo – współcześnie oraz cofając się do wydarzeń chwilę przed zbrodnią i po niej. Dzięki temu poznajemy sprawę z różnych perspektyw. Clou fabuły stanowi zaś pytanie: czy Hannah skłamała lub nieświadomie mylnie wskazała Johna Neville’a jako oprawcę April? A jeśli tak, to kto naprawdę jest winny śmierci młodej studentki? 

Teoretycznie  powinno być ciekawie. Niestety dostajemy książkę przegadaną, liczącą pół tysiąca stron, podczas gdy spokojnie mogłaby zamknąć się w połowie tego. Akcja w pewnych momentach przyspiesza i intryguje, jednak bywa także jednostajna i nużąca. Zwłaszcza wówczas, kiedy wciąż krąży wokół rozważań Hannah i jej nieprzepracowanej traumy po stracie koleżanki, z którą tak naprawdę nigdy nie była zżyta, bo obie ogromnie się od siebie różniły. Po prostu połączył je los, gdy zostały współlokatorkami w akademiku. Wyjaśnienie zagadki poznajemy na kilkunastu ostatnich stronach i tutaj też nie ma mowy o fajerwerkach. Natomiast  planowanie zbrodni zostało przez autorkę pomyślane bardzo interesująco. 

„Ta dziewczyna” nie należy do czołówki książek Ware, to raczej przeciętny, standardowy, momentami wręcz przegadany thriller. Nie oznacza to jednak, że nie warto zainteresować się autorką. Wciąż ma ona na swoim koncie inne, wciągające i intrygujące historie. Dlatego nadal planuję sięgać po tworzone przez nią powieści. 

Udostępnij