Chwila wystarczy

Coraz popularniejsze jest teraz pokazywanie na Instagramie prawdziwego życia mam. Takie #realmomlife. Kobiety dzielą się swoją codziennością, udowadniając, że opieka nad małym dzieckiem i spędzanie z nim czasu to nie końca to, na co liczyły niektóre. To nie jedynie zabawa i przytulanie, ale też płacz, zmęczenie, bezradność. 

Amber tak właśnie się czuje: zmęczona, bezradna i nieco pogubiona w roli matki. Wie, że nie jest tak, jak sobie wyobrażała. Wszystko wykonuje trochę z automatu: karmi, ubiera, wychodzi na spacer. I właśnie to ostatnie wydaje się nieco niepokojące. Dlaczego zwykły spacer z dzieckiem jest niepokojący? Otóż kiedy Amber wychodzi, jest obserwowana. Nie wie o tym, ale czytelnik poznaje osobę, która zawsze jest w parku wtedy, kiedy pojawia się w nim malutka Mabel z mamą. Tajemnicza kobieta stara się nie zwracać na siebie uwagi, a przy tym zebrać jak najwięcej informacji. Cóż, wydaje się, skuteczna – ani Amber, ani opiekująca się maluchem Rose, jej siostra, nie zdają sobie z tego sprawy. 

Sytuacja staje się dużo poważniejsza, kiedy Amber i George wyjeżdżają na weekend i zostawiają córeczkę z Rose. Młoda kobieta jest roztrzepana i beztroska i rodzice nie są przekonani, czy to dobry wybór. Obawy wydają się niebezpodstawne: po jednym ze spacerów Rose zostawia klucz w drzwiach wejściowych. Jeśli ktoś cię obserwuje i dajesz mu taki prezent, to raczej nie ma szans, by nie skorzystał, prawda? Ta jedna drobna pomyłka wystarczy, by pociągnąć za sobą lawinę cierpienia i nieporozumień. I na tym skończę, jeśli chodzi o fabułę, nie chcę zepsuć wam zabawy. Mam jednak nadzieję, że udało mi się podsycić waszą ciekawość.

„Tylko jedna noc” to niezły thriller. Tak jak w swojej poprzedniej powieści Jess Ryder sięga po temat relacji rodzinnych. Przekonująco odmalowuje obraz dwóch sióstr – może nie skłóconych, ale też niemających zbyt bliskiej ani oddanej relacji. Funkcjonują w swoim towarzystwie, widują się, jednak nie są w stanie przeskoczyć lat, które straciły w dzieciństwie. A teraz znów ktoś wystawia je na próbę. 

Kolejna kwestia to małżeństwo Amber i George’a, które na skutek pojawienia się dziecka schodzi na dalszy plan. Próbują je naprawić, lecz można odnieść wrażenie, że obojgu zaczyna brakować cierpliwości i chęci. Znają się od wczesnych lat, są ze sobą bardzo długo i kiedy poznajemy ich losy, nasuwa się pytanie: czy to jeszcze miłość, czy tylko przywiązanie? Pomiędzy wszystkimi bohaterami tej powieści pojawia się wiele wątpliwości, wzajemnych oskarżeń i agresji, a wiele tajemnic i głęboko skrywanych sekretów wychodzi na jaw.

Niestety, w pewnych aspektach „Tylko jedna noc” jest dużo bardziej przewidywalna niż jej poprzedniczka. Nie lubię domyślać się tego, co za chwilę się wydarzy, ani odkrywać, kto jest kim w rzeczywistości. Zdecydowanie wolę, jeśli lekturze thrillera towarzyszy zaskoczenie, czasami odczuwane niczym uderzenie młotem w głowę. Tutaj te najmocniejsze uderzenia przewidziałam, dlatego lektura nie była aż tak fascynująca. Jess Ryder jednak umiejętnie zaznaczyła to, jak skomplikowana jest psychika człowieka. To, co mnie może wydawać się nic nieznaczącym incydentem, słowem, gestem, dla innych może stanowić drzazgę, która na długo wchodzi pod skórę i sprawia ból przy najmniejszym ruchu. Wiele jesteśmy w stanie sobie dopowiedzieć i ułożyć w głowie tak, by pasowało do naszej wersji wydarzeń. To sprawia, że relacje między ludźmi są tak trudne i niemożliwe do przewidzenia. 

Krótko mówiąc: „Tylko jedna noc” to thriller z dość ciekawą historią, jednak nie na tyle, bym miała się nią zachwycać. Nie odradziłabym lektury, ale również nie poleciłabym jej jako pierwszej osobie, która szuka zapierającej dech w piersi opowieści z zaskakującym zakończeniem.

Udostępnij