Tajemnicze zaginięcia i nieoczekiwane powroty 

Nagłe zniknięcie najbliższej osoby pozostawia w sercu wyrwę, której nie sposób załatać. Mówi się, że czas leczy rany, jednak upływające miesiące i lata wcale nie zmieniają niczego na lepsze – pogodzenie się ze stratą kogoś, kogo się kocha, jest najczęściej po prostu niemożliwe. Tak traumatyczne przeżycie sprawia, że człowiek staje się zdolny niemal do wszystkiego, aby tylko wyciągnąć drugą osobę z opresji. Tego rodzaju życiowa tragedia spotyka właśnie bohatera książki „Wymazani”, której autorem jest Jacek Piekiełko. Sprawdźcie, jakie kroki podejmie Arek Lubosz, aby uratować swoją córkę! 

Trzonem przedstawionej historii jest zaginięcie Sylwii, czyli nastoletniej córki Arkadiusza Lubosza. Dziewczyna znika bez śladu w październikową noc 2015 roku. Bierze wówczas udział w konkursie organizowanym przez pewne wydawnictwo – zadaniem uczestników jest odszukanie skrzyneczek z nagrodami, ukrytych wśród drzew, na podstawie wskazanych współrzędnych. Sylwia wchodzi do ciemnego lasu, jednak już z niego nie wychodzi. Jedyną osobą, która może mieć jakiekolwiek informacje o tym, co się wtedy zdarzyło, jest Paweł, czyli jej chłopak. 

Ojciec dziewczyny to odsunięty od służby komisarz policji. Kieruje nim miłość do jedynego dziecka, dlatego na własną rękę prowadzi śledztwo – pomagają mu w tym umiejętności zawodowe, doświadczenie i znajomości. Jednak po trzech latach poszukiwania wciąż nie przynoszą żadnego skutku. Aż nagle dochodzi do wypadku samochodowego, który na pierwszy rzut oka nie ma nic wspólnego z Luboszem i jego rodziną. Prawda okazuje się zaskakująca: jedną z poszkodowanych jest właśnie Sylwia, a pozostali pasażerowie, podobnie jak ona, byli dotychczas uważani za osoby zaginione. 

Nie powinna więc dziwić determinacja Lubosza. Od tego momentu mężczyzna z jeszcze większą stanowczością dąży do odkrycia, co działo się z jego córką przez ostatnie lata, i jednocześnie pragnie dowiedzieć się, jaki związek z Sylwią oraz nim samym mają ta dramatyczna kolizja drogowa i jej ofiary. Niestety, powrót córki to nie koniec kłopotów Arkadiusza, a przyszłość przyniesie jeszcze wiele zdarzeń, które go zaskoczą. 

W swoich działaniach komisarz daje się poznać jako postać bezkompromisowa i odważna. Lubosz wpisuje się w schemat bohatera dobrze znanego czytelnikowi z innych książek o podobnej tematyce, a mimo to potrafi wyróżnić się, zainteresować i wzbudzić sympatię. Trzeba bowiem podkreślić, że to właśnie pomysłowo wykreowani bohaterowie są główną zaletą tej wielopłaszczyznowej opowieści – nie tylko Lubosz, lecz także jego najbliżsi znajomi, żona Ewelina czy pomagająca mu dziennikarka Marcelina. Także Sylwia sprawia wrażenie oryginalnej bohaterki o wielu twarzach, choć czytelnikowi nie jest dane bliżej ją poznać. 

I to byłoby niestety na tyle, jeśli chodzi o zalety „Wymazanych”. Wśród mankamentów należy wskazać chociażby podział na trzy części. Pewnie nie byłoby w tym nic dziwnego, ale druga z nich to po prostu zapychacz. Została napisana w całkiem odmiennej atmosferze i została poświęcona drugoplanowemu bohaterowi, co niepotrzebnie odwraca uwagę od głównego problemu fabuły. Z tego powodu książka jest bardzo nierówna pod względem wzbudzania zainteresowania u czytelnika. 

Słabą stroną jest także fakt, że dużo tajemnic tym właśnie w tej książce pozostaje: tajemnicami. Tych niedopowiedzeń pojawiających się w książce jest nawet trochę za dużo. Nie tylko główny problem pozostaje nierozwiązany; pojawiają się dodatkowe okoliczności, które także wymagają wytłumaczenia. W związku z tym cała historia intryguje (swoją wielowątkowością oraz ciekawymi bohaterami) i jednocześnie rozczarowuje (wyprowadzeniem czytelnika w pole oraz wywołaniem u niego zdezorientowania i naprawdę dużego niedosytu). 

Po lekturze „Wymazanych” jestem przekonana, że autor pisał tę książkę z myślą, że będzie ona elementem większej układanki i doczeka się kontynuacji. Szkoda, że nie wspomniano o tym na okładce – gdybym miała taką świadomość, mogłabym trafniej dopasować do lektury swoje oczekiwania. A tak nie pozostaje mi nic innego, jak tylko sięgnąć po drugą część, czyli „Niewidocznych”. Zrobię to nie tylko z ciekawości, ale i z konieczności. Liczę na to, że znajdę tam odpowiedzi na liczne pytania, które pojawiły się w „Wymazanych”.

Udostępnij