Łamigłówka według przepisu Agathy Christie

Tuż przed świętami Bożego Narodzenia do ośrodka wczasowego na wyspie zjeżdża rodzina Liljecrona, której nestorem jest bogaty, wiekowy i charyzmatyczny Ruben. Obecni są też jego dwaj synowie z żonami i czwórka wnucząt oraz towarzyszący jednej z wnuczek chłopak – policjant Martin. Zarządzający hotelem szykują pyszne potrawy, ale w powietrzu nie czuć świątecznej atmosfery. Rodzina patrzy na siebie wilkiem, szybko ujawniają się rodzinne animozje. Nieszczęsny Martin trafia w sam środek rodzinnych niesnasek. W dodatku przy kolacji Ruben oznajmia każdemu z członków familii, czym ten go rozczarował, i ogłasza, że postanowił wydziedziczyć wszystkich. Zaraz potem ląduje martwy z twarzą w talerzu. Martin bada zwłoki i szybko wyczuwa zapach migdałów – starzec został otruty cyjankiem. Na zewnątrz szaleje zamieć śnieżna, wyspa zostaje na kilka dni odcięta od reszty świata.  Niedoświadczony policjant musi dowiedzieć się, kto spośród rodziny jest zabójcą. Zaczynają się przesłuchania.

Brzmi znajomo? Owszem. Cała ta historia jest niejako hołdem złożonym Agacie Christie. Można tu przede wszystkim znaleźć odniesienia do jej sztuki „Pułapka na myszy”, wyczuć nutkę klimatu, jaki zbudowała, i rozpoznać wiele jej sprawdzonych zabiegów i chwytów. Inspiracją były też zapewne inne dzieła Christie, takie jak „Boże Narodzenie Herculesa Poirot” czy „Zagadka gwiazdkowego puddingu”. Do kompletu inspiracji Camilli Läckberg posłużyły też opowiadania Artura Conana Doyle’a.

Nie sposób traktować tej książeczki poważnie ani na serio przejąć się problemami niezbyt sympatycznych bohaterów, spośród których każdy reprezentuje jakiś nieprzyjemny typ postaci znanych z kanonu kryminalnych lektur. Jest to raczej rodzaj zabawy, zagadki, którą można rozwiązywać razem z Martinem. Dla znawców gatunku w pewnym momencie sprawa stanie się dosyć oczywista.

Udostępnij