Za wszelką cenę

Kto z nas nie marzył o własnych czterech kątach? O przytulnym, ciepłym mieszkanku, najlepiej z pięknym widokiem, z oknem, przy którym można usiąść z kubkiem kawy czy herbaty i książką. Takim, które da nam poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji. Nie wszystkich jednak na to stać. A co zrobiliście w sytuacji, gdy ktoś proponuje wam honorarium za trzymiesięczny pobyt w mieszkaniu waszych marzeń? Brzmi niedorzecznie? A jednak!

Jules w jednej chwili traci swoje życie – szef zwalnia ją z pracy, a po powrocie do domu nakrywa swojego chłopaka z inną kobietą. Dziewczyna zostaje z niczym, mieszkanie należy bowiem do (byłego już) partnera. Próbuje stanąć na nogi i szybko znaleźć jakiekolwiek źródło dochodu. Jest zawstydzona tym, że pomieszkuje kątem u swojej najlepszej przyjaciółki Chloe i jej chłopaka. Zdaje sobie sprawę, że dla każdego z nich jest to niekomfortowe. Kiedy więc znajduje ogłoszenie, że poszukiwana jest opiekunka jednego z apartamentów w Bartholomew, najsłynniejszym budynku na Manhattanie, nie do końca wierzy, że to prawda. Spotkanie z zarządzającą tym miejscem Leslie Evelyn utwierdza ją tylko w tym niedowierzaniu – kobieta obiecuje Jules, że ta dostanie dwanaście tysięcy dolarów, jeśli przez trzy miesiące będzie mieszkać w jednym z apartamentów i dbać o niego. Dziewczyna godzi się na szereg dziwnych zasad, takich jak zakaz przyprowadzania gości czy zaczepiania sąsiadów, i niemal natychmiast się wprowadza. Ignoruje przy tym obawy przyjaciółki i artykuły sugerujące, że z tym miejscem jest coś nie tak. Przypomina sobie o nich dopiero wtedy, kiedy ją samą pewne rzeczy zaczynają niepokoić…

Zdawać by się mogło, że motyw ponurego, strasznego domu jest już oklepany i przebrzmiały. Okazuje się, że nie. „Zamknij wszystkie drzwi” to naprawdę dobra, nieprzewidywalna powieść. I bardzo sugestywna: można bez problemu odczuć wrogość i negatywne emocje niektórych lokatorów Bartholomew. Panująca tam aura bardziej przypomina zamknięty ośrodek – wszystkiego się pilnuje, wszystko poddaje się ocenie i nie do końca wiadomo, komu można ufać. Jest duszno, mrocznie, lepko od domysłów i podejrzeń. Najlepszy dowód na to, jak odpychające jest to miejsce, stanowi sam prolog: Jules budzi się po wypadku, któremu uległa, uciekając z Bartholomew, i przerażona błaga personel medyczny, by nie kazał jej tam wracać. 

Jedyny problem miałam z Jules. Z jednej strony jestem w stanie ją zrozumieć: potrzebuje pieniędzy, jest w dramatycznej sytuacji, nie może sobie pozwolić na zlekceważenie okazji do zarobienia kilkunastu tysięcy dolarów, bo dzięki temu będzie miała za co kupić jedzenie czy opłacić rachunki. A to niejedyny powód jej determinacji. Niemniej nie jestem przekonana, czy nawet taka sytuacja może aż tak bardzo uśpić instynkt samozachowawczy. Dziewczyna czuje, że coś jest nie tak, boi się, nie tylko o siebie, a mimo to zostaje w apartamencie. Tymczasem kiedy w grę wchodzi własne bezpieczeństwo, a może i życie, wszystko inne powinno stracić znaczenie. 

Mimo mojej lekkiej niechęci wobec głównej bohaterki naprawdę polecam wam najnowszą powieść Rileya Sagera. Może wam akurat spodoba się ten rodzaj determinacji? Może moje przemyślenia uznacie za zbyt zachowawcze i wygodne? Tego nie wiem, musicie sami odpowiedzieć na te pytania. 

Udostępnij