Nie daj się zastraszyć! 

Wiosną zeszłego roku Joanna Dulewicz zadebiutowała kryminałem „Zakłamani”. Czytelnicy, którym ta książka przypadła do gustu, nie musieli zbyt długo czekać na jej kontynuację: stosunkowo szybko na półkach księgarni znaleźli się „Zastraszeni”. Eryka Olbracht i Patryk Wroński znowu musieli zmierzyć się z problemami zawodowymi i osobistymi, a ich rodziny, znajomi i współpracownicy wcale nie ułatwiają im życia swoimi działaniami.  

Eryka Olbracht to osoba pełna lęku i niepokoju o przyszłość. Mimo że uczęszcza na sesje terapeutyczne, nie potrafi pozbyć się demonów przeszłości, a w jej głowie roi się od czarnych myśli. Na dodatek zaginiony mąż Eryki próbuje się z nią skontaktować, co jest równoznaczne z koniecznością podjęcia ryzykownej gry, niosącej za sobą duże niebezpieczeństwo. Kobieta mierzy się zatem z nieustannym poczuciem zagrożenia, co działa na nią wręcz paraliżująco, skutecznie utrudniając normalne funkcjonowanie. A ma o co walczyć – realizuje się jako szefowa prywatnego szpitala w Kielcach, a przy tym jej relacja z Patrykiem Wrońskim, mimo pewnej niejednoznaczności, wydaje się rozwijać w zadowalającym kierunku. 

To właśnie na barkach Patryka, młodego policjanta, ciąży obowiązek rozwiązania sprawy stanowiącej główną oś wątku kryminalnego. Mamy tu zatem dość skomplikowane śledztwo dotyczące morderstwa – pełne tajemnic i nieoczekiwanych zwrotów akcji, na dodatek otoczone zmową milczenia. Aby je rozwiązać, trzeba cofnąć się o trzydzieści lat i jednocześnie uporać ze współczesnymi bolączkami małej społeczności. Pikanterii całej historii dodaje charakterystyczny, małomiasteczkowy klimat – plotki rozchodzą się tu lotem błyskawicy, a z drugiej strony ludzie potrafią konsekwentnie trzymać język za zębami i ukrywać prawdę przez wiele lat. 

W „Zastraszonych” autorka porusza problemy trapiące współczesny świat, takie jak szantaże, porwania, handel ludźmi i organami oraz niewolnicza praca i wyzyskiwanie pracowników. Wszystkie łączy strach i to właśnie on jest obecny w życiu codziennym każdego z bohaterów. To swego rodzaju uwikłanie, lęk o życie najbliższych, obawa o to, co przyniesie przyszłość, bojaźń utrudniająca normalne funkcjonowanie. Silne odczuwanie strachu wpływa na relacje międzyludzkie i, co najważniejsze, zaburza trzeźwe myślenie, zmienia ludzi nie do poznania, każe im podejmować nie zawsze świadome i przemyślane decyzje. Niemal każda z postaci musi więc mierzyć się z konsekwencjami tego, co strach robi z jej życiem. W rezultacie nic nie jest tu czarno-białe i trudno jednoznacznie określić, kto jest postacią pozytywną, a kim kieruje zło.

Działania bohaterów „Zastraszonych” mogą niekiedy pozostawiać wiele do życzenia i zaskakiwać naiwnością. Dziwić może chociażby postawa matki głównej bohaterki, która swoją nierozważnością naraża nie tylko siebie, ale i córkę. Eryka, kierowana miłością do rodzicielki, ulega szantażowi i w jednej chwili rzuca wszystko, aby ją ratować, co również nie jest zbyt roztropne. Dosyć specyficzną postacią jest też Sylwia Doll, niby bezmyślna „laleczka”, która jednak dziwnym trafem sprawnie porusza się po ciemnej stronie Internetu, nieudolnie udając przy tym Lisbeth Salander. Inną bohaterką, która przypomina postać literacką – i to moim zdaniem w nieco przerysowany sposób – jest inspektor Lena Chmiel, budząca natychmiastowe skojarzenia z Joanną Chyłką. Dla niektórych czytelników te detale mogą nie mieć większego znaczenia, ponieważ nie wpływają bezpośrednio na rozwój akcji, jednak mnie nadmiernie rozpraszały. 

„Zastraszeni” to książka, która mimo pewnych mankamentów jest skonstruowana poprawnie, a dzięki sprawnemu rozwojowi wydarzeń i interesującemu tłu psychologicznemu czyta się ją dość przyjemnie. Jednak zaprezentowana historia nie porwała mnie na tyle, abym z niecierpliwością czekała na kolejne części. A przygody bohaterów nie były aż tak oryginalne, bym powracała do nich pamięcią po zakończeniu lektury. 

Udostępnij