Po prostu napisałam książkę, którą ja chciałabym przeczytać

Z Kathy Reichs, antropolog sądową i autorką cyklu powieści o Temperance Brennan, rozmawia Ewa Wrona

Ewa Wrona: Jest Pani gościem Międzynarodowego Festiwalu Kryminału, największego takiego festiwalu w Polsce. Czy w Stanach Zjednoczonych również są organizowane podobne festiwale? Są to festiwale międzynarodowe czy jednak bardziej regionalne? Bywa Pani na nich?

Kathy Reichs: Odpowiedź brzmi: tak, tak i tak. Nawiększym festiwalem organizowanym w USA jest National Book Festival w Waszyngtonie. Uczestniczyłam w nim dwa lata temu. Około pięćdziesięciu spośród wszystkich autorów zaproszono na kolację do Białego Domu, dwójkę - w tym mnie - poproszono o publiczne wystąpienie, byłam więc bardzo podekscytowana. Dopóki nie dowiedziałam się, że drugim prelegentem będzie Elmo z Ulicy Sezamkowej - w ten sposób sprowadzono mnie na ziemię. Poza tym wydaje mi się, że pierwsza dama wolała Elmo.
W USA są też festiwale regionalne - ostatnio uczestniczyłam w Decatur Book Festival, organizowanym w Atlancie, i festiwale lokalne - małe, urządzane przez jedno miasto.

E.W.: Lubi Pani brać udział w tego typu wydarzeniach?

K.R.: Uwielbiam! Nie tylko dlatego, że umożliwiają mi spotkania z  czytelnikami. Mogę również poznać innych pisarzy. I nie tylko poznać - mogę też spotkać się z tymi, których znam, a widuję jedynie właśnie na różnego typu wydarzeniach literackich. Ostatnio na przykład byłam w Cheltenham w Anglii, gdzie mogłam zobaczyć się z Ianem Rankinem i Val McDermid, których znam od wielu lat.

E.W.: A nie męczą Pani wciąż te same pytania zadawane przez publikę? Bo na pewno takie się pojawiają...

K.R.: Owszem, ludzie chcą wiedzieć te same rzeczy: jak zaczęła pani pisać, skąd zainteresowanie antropologią sądową, czy lubi pani "Kości", jaka naprawdę jest Emily Deschanel... Zdaję sobie sprawę z tego, że wciąż będę pytana o to samo i nie przeszkadza mi to. Miłe jest to, że co jakiś czas pojawiają się odmienne pytania - na  przykład wczoraj (czyli podczas spotkania autorskiego prowadzonego w ramach MFK przez Grzegorza Dyducha i Szymona Kloskę - E.W.).

E.W.: Wiadomo, co skłoniło Panią do napisania pierwszej książki i nie zamierzam o to pytać. Ale czy uczyła się Pani kiedyś pisania?

K.R.: Nie, nie mam żadnego przygotowania pisarskiego. Zanim napisałam pierwszą powieść, przeczytałam kilka książek o tym, jak pisać. Nie pomogły. Więc po prostu napisałam książkę, którą ja chciałabym przeczytać.

E.W.: Podczas wczorajszego spotkania z polskimi czytelnikami przyznała Pani, że ostatnio czytuje kryminały Jo Nesbø (gościa MFK 2010). Któryś z nich szczególnie zapadł Pani w pamięć?

K.R.: Jego kryminały zaczęłam czytać niedawno i mam za sobą jedynie lekturę "Pierwszego śniegu", "Pancernego serca" i "Upiorów". Najbardziej lubię mroczne, ponure książki w stylu Dennisa Lehane'a, cenię też powieści Harlana Cobena.

E.W.: W swoich książkach inspiruje się Pani rzeczywistymi przypadkami. Który z nich wywarł na Pani największe wrażenie?

K.R.: Najtrudniejszą rzeczą, jaką w życiu robiłam, zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym, emocjonalnym, była praca na ruinach World Trade Center. Pracowaliśmy tam w czternastogodzinnych zmianach, w kombinezonach, rękawicach, z latarkami. Każdy, kto tam pracował, był w tym okresie bardzo wrażliwy. Ale uważam, że miałam szczęście: każdy chciał jakoś pomóc, a ja mogłam rzeczywiście to zrobić.

E.W.: Nad czym Pani teraz pracuje?

K.R.: Obecnie pracuję nad szesnastą książką. Zeszłej jesieni razem z piątką innych autorów byłam na zaproszenie USO (United Service Organizations, organizacja charytatywna wspierająca oddziały wojskowe - E.W.) w Kirgistanie i Afganistanie. Głównie po to, by podziękować służącym tam oddziałom. To było interesujące doświadczenie. Dużo lataliśmy Black Hawkami (amerykańskimi śmigłowcami transportowymi - E.W.). Jednym z pozostałych gości był Mark Bowden, twórca powieści, na podstawie której nakręcono film "Helikopter w ogniu" (ang. "Black Hawk Down"), więc wciąż pytałam go: "czy na pewno wszystko jest w porządku, Mark?". W następnej książce, pisanej teraz - po powrocie do domu aż do stycznia zamierzam jedynie pisać - Tempe będzie pracować dla wojska i pojedzie do Afganistanu. Oczywiście będzie latać Black Hawkiem. Ale bez Marka Bowdena.

E.W.: A myślała Pani kiedyś o stworzeniu nowego bohatera, może mężczyzny?

K.R.: Zdarza mi się o tym myśleć, ale nie jestem pewna, czy udałoby mi się zrozumieć i odtworzyć sposób myślenia mężczyzny. Póki co mam umowę na 19 książek o Temprence Brennan i 5 o Tori Brennan, więc mam związane ręce.

E.W.: Bardzo dziękuję za rozmowę.

Udostępnij