Literaturę sensacyjną ostatnich lat zdominowali Skandynawowie. Na szczęście – dla czytelników oczywiście – pojawia się coraz więcej znakomitych polskich autorów, takich jak Zygmunt Miłoszewski, Gaja Grzegorzewska czy Marcin Wroński. Można też trafić na włoskie smakołyki: Andreę Camilleriego, twórcę komisarza Salvo Montalbano, czy Gianrico Carofiglio, prokuratora z Bari, który powołał do życia sympatycznego adwokata Guido Guerrieriego. Miłośnikowi literatury sensacyjnej od razu nasuwa się analogia do utworów Earla Stanleya Gardnera, bowiem mecenas Guerrieri ze swoją przenikliwością i czarnym humorem jako żywo przypomina Perry’ego Masona.

Proza Carofiglio zachwyca i formą i treścią, a także świetnym zarysowaniem postaci. Bohaterowie włoskiego prawnika i pisarza nie są papierowi, bezpłciowi. To ludzie z krwi i kości, z problemami, jakich współczesny świat nikomu nie skąpi. Oto młoda kobieta chce oskarżyć swojego prześladowcę. Zdawałoby się: nic prostszego. Współczesne kobiety nie boją się sądów ani policji, problemy jeszcze nie tak dawno okryte zasłoną wstydu teraz pojawiają się na wokandach wszystkich sądów świata. Tyle tylko, że – jak dawniej – trudno cokolwiek udowodnić. Przemoc, gwałt, molestowanie seksualne, znęcanie się psychiczne i fizyczne – to wszystko często odbywa się w czterech ścianach mieszkań lub biur. W przypadku Martiny Fumai nie jest inaczej, jest gorzej, albowiem człowiek, którego chce oskarżyć, należy do śmietanki towarzyskiej miasta. Jest lekarzem, ba, profesorem, a – co gorsza – jego ojciec prawnik zajmuje wysokie stanowisko w miejscowej palestrze. Co zatem uczynić, aby sprawiedliwości stało się zadość? Mecenasa Guerrieri odwiedza siostra Claudia, zakonnica, która zajmuje się pomaganiem kobietom skrzywdzonym przez los. Dziwna to zakonnica, zagadkową historię jej życia poznamy z biegiem czasu, na razie siostra Claudia zwraca się do adwokata, aby wystąpił  w sądzie u boku kobiety tak bardzo pokrzywdzonej, zastraszonej. Guerrieri rzecz jasna waha się, bowiem sprawa nie jest taka oczywista, poza tym jeśli się jej podejmie, złoży na szali całą swoją karierę, a wcale nie jest pewne, że zatriumfuje sprawiedliwość.

Czytelnik z zainteresowaniem śledzi postępy w sprawie. Mecenas Guerrieri jest człowiekiem myślącym, bardzo krytycznym wobec świata i samego siebie, trzeźwo ocenia sytuację, w czym bardzo pomaga mu poczucie humoru. I chociaż to często czarny humor, wspaniale rozładowuje napięte sytuacje. Życie zawodowe koreluje z prywatnym: spotkanie z niewidzianym od lat szkolnych przyjacielem skłania do przemyśleń nad przemijaniem. Ta niewielka (221 stron) książeczka daje odbiorcy spory ładunek emocji.

Z niecierpliwością czekamy na finał sprawy. Czy jest możliwe, aby kobietę spotkała sprawiedliwość? Temida jest ślepa, to wiadomo, a tu mamy dodatkowo do czynienia ze społecznością, w której nie brakuje lizusów, wazeliniarzy i tchórzy, którzy dla kariery zrobią wszystko, niekoniecznie zgodnie z prawem. A najgorsze, iż rzecz dotyczy prawników właśnie. Amerykańska literatura chętnie opowiada o korupcji wśród policjantów, tu mamy sędziów i adwokatów, których raczej nie chcielibyśmy spotkać, gdyby przyszło nam szukać sprawiedliwości. A zakończenie? Cóż, nie mogę go zdradzić, to oczywiste. Jest zaskakujące. Polecam.

Udostępnij