Drugie życie Marianne Shearer, Francis Fyfield

Drapieżna prawniczka Marianne Shearer jest u szczytu sławy. Właśnie wybroniła swojego klienta Ricka Boyda od zarzutu znęcania się nad kochankami, torturowania ich, okaleczania i doprowadzania do granic obłędu. I nagle, pozornie bez przyczyny, ta świętująca sukces za sukcesem kobieta popełnia samobójstwo, skacząc z okna hotelu. W dodatku dokonuje tego ubrana w bajecznie kolorową kreację, zupełnie inną niż noszone przez nią na co dzień surowe garsonki. Jej prawnik, brat, ostatni klient i siostra ofiary jej klienta muszą rozwikłać tajemnicę jej śmierci, by poradzić sobie z własnym zagmatwanym życiem. Kluczem do zagadki wydaje się nietypowy strój samobójczyni. Gdzieś między falbanami ekstrawaganckiej spódnicy zdaje się tkwić rozwiązanie.

Jest w tej książce coś nieprzyjemnego. Może to kwestia bohaterów, z których żaden nie budzi jednoznacznej sympatii. Ofiara, wokół której rozwija się akcja, jest osobą na wskroś odrażającą i wstrętną. To okrutna, zimna, nieludzka, bezlitosna prawniczka dążąca do sukcesu dosłownie po trupach, broniąca zawsze największych szumowin, upokarzająca bez poczucia winy ich ofiary, niewahająca się manipulować faktami, byle tylko wygrać proces, nie oglądając się na prawdę. Marianne zdaje się początkowo tak wyzbyta jakichkolwiek ludzkich odruchów, tak zła, że czytelnik z łatwością akceptuje jej samobójstwo, a może nawet mu przyklaskuje. Świat bez Marianne wydaje się lepszy. Oczywiście potem, warstwa po warstwie, jak w sukni, którą założyła, by popełnić samobójstwo, odkrywamy, że to paskudne oblicze jest tylko fasadą, za którą kryje się prawdziwa twarz prawniczki.

Inni bohaterowie nie wydają się od niej lepsi. Ostatni klient Marianne to bezwzględny typ, manipulator i sadysta, zmuszający podległe mu kobiety do bolesnych praktyk seksualnych, zdolny do okaleczania ich w okrutny sposób. Angel, kobieta o idiotycznym, nieprzystającym do wyglądu i charakteru imieniu, ostatnia ofiara Boyda, jest natomiast tak naiwna i bezwolna, że budzi tyle samo irytacji, ile współczucia. Brat prawniczki to nieudacznik, łasy na spadek po siostrze, obmierzły, śliski typek pozbawiony godności i zasad. Jej przyjaciel prawnik rozwiązujący sprawę jej samobójstwa jest może odrobinę lepszy, ale to też karierowicz, zakompleksiony, a zarazem apodyktyczny. Człowiek, który zdaje się nie lubić nikogo. Peter, były praktykant Marianne, co prawda po fakcie stara się naprawić popełnione podczas procesu błędy, ale to człowiek słaby i nijaki przy swoich protektorach. Jedyną osobą, która budzi sympatię, jest siostra Angel, Henriette.

Lubię, gdy kryminał poza dobrze poprowadzoną intrygą daje coś jeszcze. Tak jest w tym przypadku. Poznajemy mało eksploatowany i mało znany świat renowacji ubrań, przedstawiony jak magiczna kraina, w której stare, czasami bardzo stare stroje zyskują drugie życie. Henriette wprowadza nas w ten świat, pokazując, ile może znaczyć odpowiednio dobrane ubranie, ile pokazać, ile zakryć, ile wykreować.

„Drugie życie Marianne Shearer” to kryminał z nurtu tych mniej przyjemnych. Nie ma tu oddechu w postaci lekkich żartów rozładowujących ciężką atmosferę. Przeciwnie. Autorka każe nam się cały czas zanurzać w grzęzawisku chorych namiętności, traum, poczucia winy i pogmatwanych ludzkich losów. Jeśli ktoś lubi kryminały bezlitośnie obnażające ludzkie słabości, ponure i bezkompromisowe, to ta lektura na pewno go zachwyci.

Udostępnij