Oslo to Los Angeles północy

To chyba jak na razie będzie mój ulubiony kryminał Dahla. W każdym razie stawiam go na równi z „Małym złotym pierścionkiem”. Miłe zaskoczenie po nieco przydługawym i ponurym „Mężczyźnie w oknie” i sentymentalnym „Czwartym napastniku”, które nie przypadły mi aż tak bardzo do gustu.

W tym kryminale jest kilka wątków. Główny dotyczy pięknej i tajemniczej Veroniki, która zdaje się mieć powiązania ze znanym policji facetem od ciemnych interesów. Frank Frølich aresztuje ją za posiadanie kokainy i wypuszcza po zapłaceniu przez kobietę kaucji. Jakież jest jego zaskoczenie, gdy na zaręczynowym przyjęciu swojego przyjaciela sprzed lat odkrywa, że Veronica jest jego narzeczoną. Potem wypadki zaczynają się dziać coraz szybciej, jeden po drugim, i są coraz dziwniejsze.

Drugi wątek dotyczy zaginionej afrykańskiej studentki – pięknej i ubogiej dziewczyny, która dostała życiową szansę nauki na uniwersytecie w Oslo i po dwóch dniach pobytu w mieście zaginęła bez śladu.

Jest też wątek przyjaciela Frølicha, Karla Andersa – chociaż bardziej niż przyjaciel pasowa©©oby do niego określenie frenemy, ukute z połączenia terminów friend i enemy. Frenemies to przyjaciele, ale równocześnie wrogowie i rywale. Frølicha  i Karla Andersa łączy długoletnia znajomość sięgająca czasów szkolnych, a więc wspólne szaleństwa i zabawy, ale też pewna tajemnica, która tą przyjaźnią zachwiała. Informacje na temat mrocznego sekretu są skąpo dawkowane, aż w końcu Frank wyjawia ponurą prawdę. Bohater z jednej strony nie ma ochoty prowadzić powierzonej mu sprawy dotyczącej Veroniki, w którą zamieszany jest przyjaciel, a z drugiej nie może zapomnieć o tym, co ten zrobił wiele lat temu.

Frølich znowu wysuwa się na czoło śledztwa. Gunnarstranda, chociaż nieco mniej ponury i bardziej ożywiony przez związek z Tove, występuje jako uzupełnienie głównego bohatera. Z grupy policjantów wyróżnia się też postać Leny Stigersand – kobiety przenikliwej i inteligentnej, wywodzącej się z dobrego domu, uwikłanej w pozbawiony sensu, wyniszczający związek z żonatym kolegą z pracy, chamem, prymitywem i brutalem.

Jest też akcent polski: „Byli ubrani w spodnie od dresu i niemodne kurtki z kapturem. Jeden miał na nogach zniszczone buty, pozostali dwaj mieli kapcie założone na bose stopy. Są z Polski albo z Litwy, pomyślała, w każdym razie z Europy Wschodniej”. Mężczyźni parają się naturalnie nielegalną działalnością...

Wątki się mnożą. Akcja biegnie wielotorowo. Momentami napięcie rośnie jak u amerykańskich, a nie skandynawskich mistrzów. Dahl, podążając za przykładem kolegów zza oceanu, buduje napięcie i porzuca wątek w najciekawszym momencie, by skupić się na innym i nie pozwolić nam zamknąć książki aż do ostatniej strony. Buduje równocześnie duszny, upalany klimat, też bardziej podobny temu, w którym musiał egzystować Marlowe niż skandynawscy stróże prawa. Konwencja noir doskonale sprawdza się w norweskiej wersji. Czego chcieć więcej? Bardzo dobry kryminał!

Gaja Grzegorzewska

 

Wierny przyjaciel
Kjell Ola Dahl
Przekład: Milena Skoczko
Wydawnictwo Czarne
Seria Ze Strachem
Wołowiec 2013

Udostępnij