Człowiek człowiekowi… złem

Strach. Zło. Nieszczęście. A to wszystko tworzone przez nasze umysły. Każdy z nas potrafi stworzyć drugiemu człowiekowi piekło na ziemi, wystarczy tylko chcieć. A kto z nas nie życzył choć raz w życiu komuś jak najgorzej? Każdy się czegoś boi, a niektórzy umieją ten strach wykorzystać na swoją korzyść. Co się dzieje, gdy w jednej książce zawrzemy mnóstwo lęku, zła i okrucieństwa? Otrzymujemy piekielnie dobrą lekturę, która na długo zapadnie w pamięć.

„Oczy pełne strachu” Jarosława Jakubowskiego to zbiór opowiadań. Opowieści strasznych, przesyconych lękiem i przemocą, a jednocześnie zwyczajnych, ludzkich i zupełnie namacalnych. Takie połączenie sprawia, że umiemy odnaleźć się w niemal każdej sytuacji opisanej w książce. Wraz lekturą każdego kolejnego opowiadania narastał we mnie podziw dla autora. Różnorodność stylów, bohaterów, tła opowieści jest w „Oczach pełnych strachu” tak ogromna, że momentami ma się wrażenie, że nie mogła tego napisać jedna osoba. Dawno nie czytałam tylu tak dobrych opowiadań, zarazem wciągających, przytłaczających opowiedzianą historią, moralizatorskich, uduchowiających, absurdalnych i pełnych humoru.

Niektóre historie przedstawione w książce są bardzo realne, inne mniej. Część może wydać się absurdalna (wilkołak, który wcześniej był przykładowym ojcem rodziny), część przerażająca (stworzenie w umyśle choroby, na którą wcale się nie cierpi) albo też bardzo smutna (przyjaźń psa i człowieka, zakończona bardzo brutalnie). Każde opowiadanie jest wyraziste i niesie konkretne przesłanie. Wiele z nich mogłoby z powodzeniem stać się zaczątkiem dobrej powieści i chętnie zachęciłabym autora do ich rozwinięcia (proszę?). Wachlarz nastrojów, w jakie może popaść czytelnik w czasie lektury „Oczu pełnych strachu”, jest tak wszechstronny, że przyprawia o pozytywny zawrót głowy.

Jakubowski pozwala nam poznać wiele postaci, które mają w życiu najróżniejsze problemy – jedni bardziej prozaiczne, inni mniej. Jedni są szaleni, inni normalni. Po lekturze takiej książki czytelnik zaczyna się zastanawiać, co siedzi w głowie człowieka, który patrzy na niego w tramwaju, nie mówiąc już o tym, że doszukuje się drugiego dna w najprostszej zaserwowanej mu ripoście. W rzeczy samej: Jarosław Jakubowski nie tylko wykonał kawał dobrej roboty pisząc ten zbiór, obudził też mój umysł w miejscach, które dotąd pozostawały uśpione. Ciężko nawet stwierdzić, że to zaleta tej książki. Ona po prostu zupełnie odmienia światopogląd, jeśli tylko czytelnik jest wystarczająco otwarty, aby ją wchłonąć całym sobą.

Marta Zagrajek

 

Oczy pełne strachu
Jarosław Jakubowski
Zysk i S-ka
Poznań 2014

Udostępnij