Kiedy strach oplata umysł niczym pajęcza sieć

Praca za granicą jest czasem jedynym ratunkiem przed skrajnym ubóstwem. Wyjazd do Niemiec to niekiedy ostatnia deska ratunku i jedyne sensowne rozwiązanie. Zwłaszcza dla młodych ludzi, którzy na wsi nie są w stanie wydostać się z nędznego położenia. Taka sytuacja jest idealnym podłożem dla żerujących na naiwności ludzi przestępców. Młode kobiety, szukając pracy, nie podejrzewają niecnych zamiarów, bo są zdesperowane i potrzebują oferowanej im pracy. Tylko skąd mają wiedzieć, że zamiast sprzątać, będą zmuszane do prostytucji?

Rudi, a właściwie Marek Rudnicki, to policjant z przeszłością, która nie chce dać o sobie zapomnieć. Ciężka akcja, w której zginął jego przyjaciel, pozostawiła trwały ślad w jego psychice i na jego ciele. Od tamtej pory nic już nie jest takie samo, ale Rudi, jako glina z krwi i kości, nie może długo usiedzieć na L4. Gdy Wentyl, jego szef, kompletuje nowy zespół do spraw handlu ludźmi, pierwszą osobą, o której myśli, jest Rudi. To właśnie on umie świetnie kierować zespołem i zna pracę operacyjną od podszewki – szef nie mógłby znaleźć nikogo lepszego niż policjant z CBŚ.

Ewa i Beata pracują w Niemczech i nic nie zapowiada raptownych zmian w ich życiu. Niestety fakt, że stały się świadkami zabójstwa, czyni je niewygodnym kawałkiem mięsa, z którym trzeba coś zrobić. Tylko jednej z nich udaje się uciec, choć to wcale nie oznacza, że wygrała wolność – mafia nie daje o sobie zapomnieć. Zwłaszcza jeśli dziewczyna ma coś, czego członkom mafii może bardzo brakować – pieniądze. Czy polskie śledztwo okaże się sukcesem i Rudiemu uda się uratować przetrzymywane siłą kobiety?

Bezbłędnie poprowadzona narracja, zarówno z perspektywy polskich organów ścigania, jak i ofiar oraz ich katów, daje czytelnikowi pełny obraz sytuacji. Wielość bohaterów i szybko tocząca się akcja zapewniają przednią rozrywkę i jednocześnie uświadamiają czytelnikowi dramatyzm sytuacji, do których na pewno dochodzi w rzeczywistości. Co bardzo intrygujące – nawet przestępcy są przedstawieni z różnych stron; nic nie jest jednoznacznie czarne ani białe, a bezrefleksyjna ocena postępowania każdego z nich nie jest tutaj możliwa. Ogromną zaletą są także barwne postaci po stronie polskiej policji – chętnie przeczytałabym inny tom o przygodach Rudiego i jego zespołu.

Ewa Ornacka to wybitna dziennikarka śledcza, nagrodzona Srebrną Kaczką za odwagę w demaskowaniu mafijnego półświatka. Współautorka bestsellerowego „Nowego alfabetu mafii” i „Wojny kobiet”. Współpracowała przy kręceniu „Alfabetu mafii” i pisała scenariusz do „Świadka” w reżyserii Andrzeja Kostenki. „Pajęczyna strachu” nie jest debiutem również dla Karoliny Szymczyk-Majchrzak, która pisała scenariusze do „Na dobre i na złe”, „Rozmów nocą” czy serialu „Krew w krwi”, a za swoje przedstawienia teatralne zdobyła wiele nagród. Połączenie talentów tych pań w „Pajęczynie strachu” przyniosło dobrą lekturę, poruszającą bardzo trudny temat handlu ludźmi.

Wiarygodność książki podnoszą doświadczenia Ewy Ornackiej w drążeniu kwestii mafijnych porachunków. I choć kwestia zmuszania do prostytucji i traktowania kobiet jako najlepszego sposobu na zarobienie pieniędzy istnieje i będzie istniała, to nagłaśnianie takich sytuacji wydaje się jednym z nielicznych rozwiązań, które przynoszą jakieś efekty.

Marta Zagrajek

Pajęczyna strachu
Ewa Ornacka, Karolina Szymczyk-Majchrzak
Dom Wydawniczy Rebis
Poznań 2015

 

Recenzja książki "Wojny kobiet" Ewy Ornackiej i Piotra Pytlakowskiego

 

Udostępnij